Վճռաբեկ դատարանում այսօր մեկնարկել է ՄԻԵԴ-ում ՀՀ-ի կողմից առաջադրվող դատավորի թեկնածուների ընտրության հարցազրույցը:
Առաջին մասնակիցը փաստաբան Հայկ Ալումյանն է, որը ժամանակին իրականացրել է նաեւ ՀՀ 2-րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանությունը:
Հայկ Ալումյանը հանձնաժողովականներին ասաց, որ իր գործունեության վերջին 27 տարին վերաբերում է մարդու իրավունքներին:
Հանձնաժողովականներից հարց հնչեց՝ ուրվագծեք այն առանցքային գործերից մեկը, որը նաեւ իր լուծումը ստացավ ՄԻԵԴ-ում, որը համարում ենք ամենաարդյունավետը:
Կարդացեք նաև
«Ամենաառաջին գործը միշտ լինում է ամենատպավորիչը մարդու համար. «Միշա Հարությունյանն ընդդեմ Հայաստանի», իմ գործերից ամենահաճախ ցիտվող գործն է Եվրոպական դատարանում, բայց ամենաշատը սիրում եմ «Աշոտ Հարությունյանն ընդդեմ ՀՀ» գործի այն հատվածը, որը վերաբերում էր դատարաններում վանդակներին: Եթե հիշում եք, մեր դատարաններում կային վանդակներ, կալանքի տակ գտնվող մեղադրյալը դատարանի դահլիճ մտնելուց հետո մտցվում էր այդ վանդակի մեջ ու դատավարությունն ընթանում էր այդ վիճակում; Իմ սիրած գործը, եթե կարելի է այդ արտահայտությունը կիրառել, այդ գործի այդ մասն է, որ գանգատը ներկայացրի, ու ոչ մեկը չէր կանխատեսել, որ կարող է ճանաչվել կոնվենցիայի 3-րդ հոդվածի խախտում: Գանգատը ներկայացվեց, այնուամենայնիվ դրանից հետո, ՀՀ դատարաններում վանդակները վերացվեցին»,- ասաց Հայկ Ալումյանը:
Հարց հնչեց նաեւ, թե իր կարծիքով ՀՀ օրենսդրությունը խտրականության եւ իրավահավասարության արգելքի տեսանկյունից համապատասխանո՞ւմ է արդյոք այն չափանիշներին, որոնք ընկած են եվրոպական իրավաբանության հիմքում եւ ինչպիսին է իրացման պրակտիկան, հատկապես զգայուն ոլորտների դիտանկյունից;
«Երբ խոսում ենք իրավահավասարության մասին, հնարավոր չէ հարցին մոտենալ մեխանիկորեն: Հավասարություն կարող է չլինել որոշ ոլորտներում, բայց անհավասարությունը պետք է ունենա շատ հստակ հիմնավորումներ: Օրենսդրությունը լիարժեք հավասարություն նախատեսում է կանանց ու տղամարդկանց հարցում, եթե նայենք ազգային խտրականություն, որպես այդպիսին, չկա, ռասսայական խտրականություն չկա, դավանանքի մասով, իմ կարծիքով չկա: Կա ընկալման խնդիր, հասարակությունում տարբեր ընկալումներ ունեն այս հարցի շուրջ»:
Ալումյանին հարց ուղղեց նաեւ հանձնաժողովի անդամ, իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցը:
-Հաշվի առնելով Ձեր երկարատեւ փորձը մարդու իրավունքների պաշտպանության բնագավառում, 2008 թվականի մարտի 1-ին ինչ կատարվեց. ոչ թե իրավական գնահատականների, այլ Ձեր սուբյեկտիվ ընկալման առումով. դրա ուղիղ պատասխանատուն իշխանությո՞ւնն էր, թե՞՝ ոչ:
Ի պատասխան Սաքունցի այս հարցին՝ Հայկ Ալումյանն ասաց, որ հարցի մեջ տեսնում է քաղաքական բաղադրիչ, իսկ դրա նպատակը Սաքունցն ինքն ավելի լավ կիմանա. «Բայց այն, որ հարցն ունի իր մեջ քաղաքական կոմպոնենտ, անվիճելի է, այդ հարցին այս ընթացակարգի շրջանակում չեմ կարող ու չեմ ցանկանում պատասխանել, այդ հարցը ՀՀ դատարանների քննության տիրույթում է»:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
