Այսօր ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը քարոզարշավի էր եկել Շիրակի մարզ: Նա իր այցը սկսեց Մարալիկ քաղաքից , եղավ Արթիկում, Աշոցքում, Գյումրիում, շրջագայեց նաև գյուղերը: Ամենուր նույն սցենարով էին ընդունում նախագահին. լեփ-լեցուն հրապարակներ, որտեղ մեծամասամբ դպրոցահասակ երեխաներն էին, ցուցապաստառներ, որոնցում երախտիքի խոսքեր էին ուղղված Սերժ Սարգսյանին ու ՀՀԿ-ին:
Սակայն Շիրակի մարզի Ազատան գյուղը իր ընդունելությամբ շատ տարբերվեց մյուսներից. ազատանցիները գյուղովի եկել էին նախագահին բողոքելու, դեմերես քննադատելու ու գյուղացիների հիմնախնդիրները ներկայացնելու: Այստեղ նախագահը ելույթ չունեցավ , բնակիչներին չխնդրեց ընտրել ՀՀԿ-ին, այլ ստիպված եղավ լսել նրանց: Սերժ Սարգսյանի` Ազատանի նորակառույց մշակույթի տան մոտ հասնելուն պես, մի ծեր կին կանգեցրեց նրան`ասելով. «Սերժ ջան, բալա ջան, էդ որ անցած անգամ խոստացար ավանդս տալ ու չտվեցիր, հեչ չե՞ս մտածում, որ պարտքերի մեջ եմ թաղվել, գոնե մի բան արա տուր, պարտքերս տամ»: Նախագահը ձեռքով կանչեց իրեն ուղեկցողներից մեկին` հանձնարարելով գրի առնել տատիկի անուն-ազգանունը: Սակայն բողոքները սրանով չավարտվեցին. գյուղացիները նախագահին մոտ կանգնածներին բղավում էին` «մի հատ պարարտանյութից խոսեք, ի՞նչ ենք կանգնել, մի հատ էլ ասեք, թե ինչու՞ են դիզվառելիքի գները ոսկու գին դարձրել, էս ի՞նչ բան է»: Երբ գյուղի ծերերից մեկը զայրացած հարցրեց դիզվառելիքից ու թանկացումներից, Սերժ Սարգսյանը, ինչ- որ տեղ անակնկալի գալով ազատանցիների համարձակությունից, ժպտալով պատասխանեց. «Ե՞ս եմ թանկացնողը»:
Պարարտանյութերի հետ էլ կապված նախագահն Ազատանի գյուղապետ Վարդան Իկլիկյանից հետաքրքրվեց` մի՞թե գյուղացիներին չի հասել կառավարության կողմից տրամադրվող սերմնացուն: «Հասել է, իհարկե հասել է»-պատասխանեց գյուղապետը ու շրջվելով դեպի գյուղացիները խորհուրդ տվեց ճիշտ ձևակերպել հարցադրումը` «Ասեք, որ հատկացվող քանակը ոչ բոլորիդ է բավարարել»: Ինչևէ, նախագահի պատվին մեծ հյուրասիրություն էին կազմակերպել մշակույթի տան դիմաց, ճոխ սեղան էին գցել: Սերժ Սարգսյանը վերցրեց կոնյակի բաժակն ու խմեց գյուղացիների կենացը: Ու մինչ նա կօգտվեր սեղանից, նրանից ընդամենը 1-2 մետր հեռավորության վրա ազատանցի ծերունիները իրենց բողոքն էին ներկայացնում ԶԼՄ-ներին: Վերջիննես այնպես բարձր էին դժգոհում, որ Սերժ Սարգսյանը պարտադիր լսի: Նույնիսկ բանը հասավ նրան, որ նախագահի անվտանգության աշխատակիցներից մեկը մոտեցավ բողոքավորներին ու առաջարկեց. «Լրագրողներին մի բողոքեք, բողոքի տեղը սա չէ, , այ էնտեղ է, որտեղ նախագահն է կանգնած, գնացեք ձեր հարցերը բարձրացրեք»: Ի պատասխան, ծերունիները վրա տվեցին, թե ե՞րբ թողեցիք մոտ գնալ, որ չգնացինք: Ինչևէ, ծերուներիները դժգոհում էին, որ գյուղը այս նախագահի օրոք լրիվ անտեսվել է: «Չգիտե՞ն, թե գարնանացանի համար ինչքան պարարտանյութ է անհրաժեշտ, էդքանը տվին , պրծան հա՞, բա էդ ավանդը, որ չեն տալիս, գոնե լավ է մյուսները գալիս ավանդների վերադարձման մասին են խոսում, էս մարդը հեչ ծպտուն չի հանում , չի ասում եթե ավանդները հիմի չվերադարձնեն, բա ե՞րբ պիտի էլ տան, գերեզմանոցու՞մ: Ահագին փարա ունեմ բանկը գցած, եթե հիմա պտի ցամաք հաց չուտեմ, էլ երբ ուտեմ: 5000 դրամ գազի պարտք ունեմ, գազի մարդը օրական 4 անգամ դուռս է ծեծում, բայց մեր հալալ աշխատանքը ինչ ձևի կերան»: Ծերունիներից մեկն էլ ասաց.«Կընտրենք իրան, տեսնենք պտի լավանա՞»: Մյուսներն էլ վրա տվեցին. 
«Հասարակ գյուղացուն ընտրենք նախագահ ավելի լավ կմտածի մեր մասին, քան իրանց, մի միլիոն ժողովուրդ է մնացել, չեն կարող պահել, բա ամոթ չէ՞»:
Կարդացեք նաև
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
