Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում լարված իրավիճակ ստեղծվեց այն ժամանակ, երբ մանկաբույժներ Զարինե Այվազյանի եւ Լիլիթ Վարդանյանի դեմ հարուցված քրեական գործով հարցաքննվող փորձագետի ասածներին հետեւում էր ծիծաղը:
Ըստ դատավոր Լեւոն Ավետիսյանի՝ անկարգապահ սովորաբար լինում են կանայք՝ «այդ թվում նաև դահլիճում ներկա գտնվողները»: Սա սպառնաց, որ սանկցիա կկիրառի տեղի անհարկի ռեպլիկներ և քմծիծաղ տվողների նկատմամբ, ու երբ երկու տարեկան երեխային կորցրած Գեորգի Միսակյանը շուռ եկավ դեպի դահլիճը՝ հարցնելով, թե բուժկենտրոնում մարդ մնացե՞լ է ու դուրս եկավ դատական նիստերի դահլիճից, դատավորը, չիմանալով, որ Գեորգիի կինն է նստած դահլիճում, կողմերին հորդորեց զսպվածություն դրսևորել, սակայն մահացած երեխայի մայրն ասաց՝ ոչինչ, թող ծիծաղեն ու ձեռքը տարավ դեպի աչքերը:
Մինչ այդ դատախազ Դավիթ Կարապետյանն իր հայտարարությունն արեց, որ «զվարճանքի են եկել մահացի գործով», ինչին հետևեց բժշկուհի Լիլիթ Վարդանյանի պաշտպան Գիվի Հովհաննիսյանի «տաքարյուն խոսքը՝ ուղղված դատախազին». «Երեխաների ծնողների աչքին թոզ փչելու համար հերոսի կեցվածքով ապօրինությունն եք ուզում պաշտպանել»:
Դատարանում շարունակվում է փորձագետ Գագիկ Հարությունյանին հարցաքննությունը:
Մանրամասները՝ քիչ հետո:
Կարդացեք նաև
Ռուզան ՄԻՆԱՍՅԱՆ
Որպես ներկա բժիշկներից մեկը, ինձ ահավոր զայրացնում է անհատական ու կողմնակալ մեկնաբանությունները, մենք բժիշկներս զվարճանքի չէինք եկել, այլ այդ փորձագետը իր «պրոֆեսիոնալիզմով» տրագիկոմեդիայի վերածեց ողջ դատավարությունը: Զայրույթից ու զարմանքից բխած պատասխանը որակավորվեց որպես «զվարճանքի են եկել մահացի գործով»: Փորձագետի պատասխանները թյուրիմածության ու շփոթմունքի մեջ գցում նախ և առաջ ծնողներին (համաձայն փորձագետի երեղան ծնված օրվանից հիվանդ է եղել):
Նման բան չկա և փորձագետը նման բան երբեկ չի ասել , պետք չի խեղաթյուրել
Համաձայն եմ Աննայի հետ:Տվյալ դեպքում նման մեկնաբանություններ անողներն իրենք իրենց են բնորոշում նման որակումներով: