«Ամուսնուս ծնողները եւ քույրն իրենց որդուն` 40 տարեկան ամուսնուս ծեծում էին: Նա նույնքան անպաշտպան էր, որքան ես եւ երեխաներս: Ծեծում էին եւ հանում տանից: Եղել են դեպքեր, երբ օրերով սոված-ծարավ դրսում թափառել ենք: Հույս չունեմ, որ օրենքը պաշտպան կկանգնի իմ ընտանիքին»:
Սա 36-ամյա մի կնոջ պատմությունն է (անունը չի հրապարակվում), որն այսօր ներկայացված էր Նժդեհի անվան հրապարակի գետնանցումում` իրազեկման ակցիայի շրջանակում: «Ընդդեմ կանանց նկատմամբ բռնության կոալիցիայի» աշխատակիցները նմանօրինակ պատմություններ են մեկտեղում եւ իրազեկման միջոցով փորձում պայքարել ընտանեկան բռնության դեմ:
Ակցիայի շրջանակում ցուցադրվում էին շապիկներ, որոնք նկարազարդել էին բռնության ենթարկված կանայք` գույների միջոցով փորձելով ցույց տալ իրենց ցավն ու ապրումները: 43-ամյա մի միայնակ մայր, որը երեխայի հետ է ապրում, պատմել է. «Պարտավոր էի կատարել նրա սեռական բոլոր պահանջները, այլապես գործը հասնում էր բռնաբարության: Չէի դիմանում, բայց ամեն կերպ փորձում էի պահպանել ընտանիքս, իսկ նա պատրաստվում էր իր հաջորդ ամուսնությանը…»:
Կարդացեք նաև
36 տարեկան մեկ այլ կնոջ պատմությունն էլ այպիսին է. «Երթուղայինով վերադառնում էի տուն: Հանկարծ վարորդը կանգնեցրեց մեքենան: Մտածեցի, թե մեքենային ինչ-որ բան է պատահել, բայց սխալվում էի: Հանկարծ վարորդը հարձակվեց ինձ վրա, սկսեց հայհոյել, վիրավորել, պատռել հագիս շորերը, բռնաբարել: Ի վերջո, հասկացա, որ դիմադրելն անիմաստ է»;
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
