«Հարգելի ծնողներ, եթե ձեր երեխան 5-7 ժամ անընդմեջ համակարգչի առջեւ է, ապա նա կախվածության մեջ է համակարգչից»,-այսօր «Հենարան» մամուլի ակումբում այսպես ասաց հոգեբան Քրիստինա Հարությունյանը:
Համակարգչային կախվածության մեջ, ըստ հոգեբանի, ընկնում են հիմնականում այնպիսի անձինք, որոնք ունեն թերարժեքության բարդույթներ, տրավմաներ մանկական տարիքում, որը իրենց համար համարվում է փախուստի միջոց:
Երեխաներին ծնողները իրենց ազատ ժամանակի համար տալիս են iPad կամ հեռախոս, որպեսի դրանցով զբաղվեն եւ իրենց չխանգարեն, սա եւս, ըստ մասնագետի կարող է բերել կախվածության, ինչպես նաեւ այն հանգամանքը, երբ 2 տարեկան երեխայի՝ համակարգչից կամ հեռախոսով ինչ-որ չափ օգտվելը ծնողը խրախուսում է, ուրախանում:
Հիմնականում կախվածությունը, ըստ Քրիստինա Հարությունյանի, առաջանում է դեռահասության շրջանում ինտերնետային խաղերի շնորհիվ, որոնք երեխայի մոտ առաջացնում են ագրեսիա:
Կանխարգելելու համար մասնագետը խորհուրդ է տալիս, որ ծնողները երեխայի կյանքում ինչ-որ հետաքրքրություն մտցնեն, օրինակ հեքիաթներ ընթերցեն, ավելի շատ ժամանակ տրամադրեն նրանց, զբոսնեն միասին, խաղան, մուլտֆիլմներ դիտեն. «Այսինքն` երեխայի կյանքում բացակայում է վառ, գունավոր մանկական շրջանը, այդ իսկ պատճառով երեխաները տարվում են համակարգչային խաղերով»:
Զբաղված ծնողների դեպքում, մասնագետը խորհուրդ տվեց, երեխայի ժամանակը լցնել զարգացնող, խաղային կենտրոններ տանելով, կամ խնամակալների միջոցով:
Հոգեբանը զգուշացրեց, որ 15-20 րոպե համակարգչով զբաղվելուց հետո, պետք է հանգստանալ, իսկ օրվա համար առավելագույն թույլատրելի ժամաքանակը՝ 1,5 է:
Մասնագետի խոսքերով՝ երեխաները, եւ ինչու չէ, նաեւ մեծահասակները, համակարգչի կախվածությունից ձեռք են բերում դյուրագրգռություն, կատաղության նոպաներ, եթե որեւէ մեկը շեղում է այդ պահին նրան, առաջացնում է ինքնագնահատականի ցածրացում, ներփակված են դառնում եւ ապրում են վիրտուալ կյանքում, ինչպես նաեւ ունենում են ողնաշարային, աղեստամոքսային, ավելորդ քաշի խնդիրներ:
Անուշ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ
