Փօխադրութեան տէքստ՝ միջին դասարանցիների համար
Եւ երբ Հայոց աշխարհում վէրջիններն արդէն դարձել էին առաջիններ, եւ առաջինները՝ վէրջիններ, ահա այդժամ ամէն երեւոյթ նէրկայանում էր գլխիվայր շուռ եկած։ Զօրօրինակ՝ օվքեր առաջներում փօղօցներում ցոյցեր էին անում, այժմ արդէն, յուրեանց յարմարավէտ աշխատասէնեակներում նստոտած, պաշտօններ էին վարում։ Եւ յակառակը՝ օվքեր առաջներում յարմարավէտ պաշտօններ ունեին, այժմ արդէն սրտատրօփ գարնան գալստեանն էին սպասում, որպէսզի դուրս գան փօղօցային ցոյցերի։ Այսպէս ամէն բան գլխիվայր շուռ էր եկած, եւ միայն ժօղովրդի եւ Սադօյեանի կարգավիճակներն էին մնացել անփօփօխ։
Եւ միայն արքունի խօրհրդականներ Արամ Սարգիսեանն ու Վահան Յօվհաննիսեանն էին, որ հաւասարապէս ու զուգահէռաբար ե՛ւ պաշտօններ էին վարում, ե՛ւ ցոյցեր։
