Զագսով ամուսնալուծվածները ամուսիններ են Եկեղեցին նրանց չի բաժանում Վերջին տարիներին ամուսնական զույգերը, բացի զագսից, նախընտրում են նաեւ եկեղեցում պսակվել: Ընդ որում, եկեղեցին եւս տալիս է ամուսնության մասին փաստաթուղթ՝ պսակող հոգեւորականի ստորագրությամբ: Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու հոգեւոր սպասավոր տեր Եսայի քահանա Արթենյանը պարզաբանեց, որ եկեղեցու վկայական չի տրվում՝ առանց զագսի վկայականի: «Առանց զագսի վկայականի՝ իրավունք չունենք պսակ կատարելու: Բայց նկատի ունենալով, որ այն կարող է 1-2 ամիս ուշանալ, իսկ մարդիկ կարող են նշանակած լինել պսակադրության օրը եւ ժամը, ստիպված պսակում ենք զույգերին: Նրանք էլ ստորագրում են փաստաթուղթ, որ պարտավորվում են եկեղեցուց չպահանջել ամուսնության վկայական, մինչեւ չներկայացնեն զագսինը»,- տեղեկացրեց տեր Եսային: «Առավոտի»՝ «Որպես կանոն, զագսով ամուսնալուծվածները չեն գալիս եկեղեցով էլ ամուսնալուծվելու: Եվ եթե զագսով բաժանվում են, իսկ եկեղեցով շարունակում են պսակված մնալ, չի՞ ստացվում, որ եկեղեցով ամուսնանալը ձեւական է դառնում» դիտարկման առնչությամբ քահանան ասաց. «Քահանան եւ եկեղեցին ամուսնալուծող չեն, քահանայի դերը հաշտեցնելն է: Որպես կանոն, ամուսնացողները խորությամբ չեն հասկանում պսակի խորհուրդը: Իհարկե, լինում են նաեւ զույգեր, որ խոստովանում են, թե իրենց համար կարեւոր չէ ոչ զագսի, ոչ էլ եկեղեցու վկայականը: Ասում են. «Կարեւորը՝ Աստծով օրհնվենք եւ եկեղեցով միանանք»: Տեր Եսային տեղեկացրեց, որ եթե մարդիկ զագսով կարող են բաժանվել զանազան պատճառներով, եկեղեցում դա արվում է բացառիկ դեպքերում. «Եկեղեցին երբեք չի մտածում՝ ինչպես անեմ, որ ամուսնալուծեմ: Երբ նման խնդիրներով դիմում են մեզ, նախեւառաջ փորձում ենք զույգերին միացնել: Հիշեցնում ենք, որ Աստծո առաջ երդում են տվել տեր ու հնազանդ լինել՝ անկախ ամեն տեսակ փորձություններից՝ հիվանդություն, աղքատություն եւ այլն: Եկեղեցին իրավունք ունի զույգերին ամուսնալուծել հատուկենտ պարագաներում՝ եթե տղամարդը տնից անհետացել է 7, իսկ կինը՝ 5 տարով: Կամ եթե ամուսիններից մեկը շնացել է»: Հոգեւորականը գտնում է, որ եկեղեցական ամուսնալուծությունը չպետք է համեմատել զագսի ամուսնալուծության հետ, քանի որ դրանք տարբեր դիվաններ են, եւ եկեղեցական ամուսնալուծություն՝ որպես այդպիսին, չկա: Միաժամանակ գաղտնիք չէ, որ արտասահմանում եկեղեցու տված ամուսնության վկայականը վճռորոշ դեր է խաղում: Հարցրինք՝ ինչու՞ է եկեղեցին պսակելիս զագսի վկայականը հաշվի առնում, եթե եկեղեցական եւ քաղաքացիական ամուսնությունները տարբեր են: «Նախկինում եկեղեցիներում եղել է հատուկ դատական ատյան, որտեղ քննվել է այս կամ այն ամուսնալուծության հարցը: Երբ ամուսիններից մեկը հայտարարում էր, թե ուզում է բաժանվել, եկեղեցու դատական ատյանը ամուսնալուծությունից առաջ ուսումնասիրում էր, թե որքանով է ասվածը հավաստի: Այսօր զագսի վկայական ենք պահանջում, որովհետեւ եկեղեցին իրավական հնարավորություն չունի ստուգելու՝ մարդիկ առաջին անգա՞մ են ամուսնանում, ձեւակա՞ն է արդյոք ամուսնությունը, հատուկ շահադիտական նպատակո՞վ է, թե՞ ոչ: Մի խոսքով, փորձում ենք ինչ-որ չափով վերահսկել, որ այնպես չստացվի՝ երկրորդ անգամ ինչ-որ մեկին ամուսնացնենք»: Տեր Եսային չթաքցրեց, որ բազմաթիվ են այն դեպքերը, երբ իրենց են դիմում հայաստանցիներ՝ արտասահմանցու հետ եկեղեցով ամուսնանալու վկայական ստանալու պատրվակով: Իրականում նպատակն այլ է՝ եկեղեցու տված ամուսնության վկայականը օգտագործել օտար երկրում իրենց գրանցումը հեշտացնելու համար: «Առավոտի» հաջորդ՝ «Իսկ եթե որեւէ մեկը մի քանի անգամ ամուսնալուծվել է, եւ ներկայացնելով զագսի վկայական՝ ուզում է եկեղեցում էլ պսակվել, ինչպե՞ս է վարվում եկեղեցին այս դեպքերում» հարցին ի պատասխան էլ՝ տեր Եսային ասաց. «Մենք ընդամենը հարցնում ենք մարդուն՝ սա ձեր առաջի՞ն ամուսնությունն է, թե՞ երկրորդ: Եթե երկրորդն է՝ մենք պսակը կատարելուց հրաժարվում ենք, որովհետեւ եթե նա մեկ անգամ եկեղեցով ամուսնացել է, եւ հիմա ամուսնանում է երկրորդ անգամ, ուրեմն նախկին կնոջից դեռ չի ամուսնալուծվել»: ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ