Հայաստանի ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը NEWS.am-ի հետ զրույցում մեկնաբանել է Գյումրիում կատարված սպանության իրավական գործընթացների եւ դրանով պայմանավորված քաղաքացիների բողոքը:
Պարոն Գասպարյան, տարբեր մեկնաբանություններ ու գնահատականներ տրվեցին Գյումրիում կատարված ոճրագործության եւ դրա բացահայտման աշխատանքներին, մասնավորապես՝ ոստիկանության գործողություններին: Ձեր կարծիքով որքանո՞վ են իրավաչափ իրավապահների գործողությունները:
Նախ՝ մեր լրատվության ղեկավարն իր գնահատականը տվել է այդ մոտեցումներին: Բայց մի քանիսին չանդրադառնալ չեմ կարող: Ինչ մեկնաբանություն ասես տեսա ու լսեցի՝ թե Պերմյակովին որ մենք բռնեինք, գործը մեզ մոտ կլիներ, թե ինչո՞ւ ոստիկանությանը չհաջողվեց ձերբակալել նրան, ինչո՞ւ էին ռուս սահմանապահները մասնակցում գործողությանը, ինչո՞ւ էին զինված, ի՞նչ հիմքեր կային նրանց մասնակցության համար, ինչո՞ւ էինք նրանց վստահում եւ այլն, եւ այլն… Անկեղծ ասած, ինձ համար տարօրինակ են նման հարցադրումները:
Սիրելինե՛րս, ամեն ինչ օրինական էր. եւ՛ մեր բոլոր գործողությունների, եւ՛ սահմանապահներին ներգրավելու ու վստահելու, եւ՛ զինված լինելու եւ՛ մնացած ամեն ինչի բոլոր օրինական հիմքերը կային ու կան: Ոստիկանությունն անօրինական գործողություն չի անում: Ձեզ թվում է՝ անօրինականությամբ օրե՞նք կպահենք: Կամ հնարավո՞ր է ոմանց պրիմիտիվ մտածողությամբ օպերատիվ-հետախուզական գործունեություն իրականացնել:
Կարդացեք նաև
Մարդիկ մանկամիտ լրջությամբ վերլուծություն են անում՝ ճանապարհները լրիվ չե՜ն փակել, տեխնիկական միջոցներ չե՜ն օգտագործել, էս չեն արել, էն չեն արել… Էդպես չի լինում… Ամո՜թ է… Չի՛ կարելի տաք տեղը նստած, ինչ-ինչ տպավորություններով, «բոյեւիկների» ազդեցության տակ տեսություններ հորինել: Չի՛ կարելի սեփական չիմացությունը փաթաթել ուրիշի վզին, խցկվել մի տարածք, որից բան չես հասկանում: Խոսիր այն շրջանակներում, որ թույլ են տալիս պատկերացումներդ: Հարգանք ունեցիր առնվազն քո նկատմամբ: Ամեն ինչ արվել է ողջ ծավալով, տեղին ու ժամանակին: Ես չեմ պատրաստվում օպերատիվ-հետախուզական գործունեության նրբությունները բացել: Ամեն մեկի իմանալու բանը չի:
Նյութի մանրամասները կարդացեք news.am-ի կայքում
Այնշտայնն ասում է. «Երկու բան անծայրածիր են՝ տիեզերքն ու մարդկային տգիտութիւնը: Տիեզերքի առումով սակայն վստահ չեմ»:
Այս մարդը ՉԻ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ, ԹԷ ԻՆՉԸ ՉԻ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ:
Ա. Առաւօտեան՝ սպանութեան մասին տեղեկանալու պահին, յայտնի դարձաւ, որ զօրամասից զինուած անձ է փախել ու (ենթադրաբար) սպանդ իրականացրել: Այդ պահին դու դեռ չգիտես, արդեօ՞ք ենիչերը մէկն է, թէ՞ էլի մեղսակիցներ կան, որ գուցէ վերադարձել են զօրամաս:
Եւ ահա այդ անորոշ պահին, զէնքը տալիս ես ռուս զինուորների ձեռքը ու ասում՝ ընկէք Գիւմրիով մէկ՝ յանցագործին փնտրէք: Ռուս զինուորը զէնքը ձեռքին ԻՐԱՒՈՒՆՔ ՉՈՒՆԷՐ մասնակցելու որոնմանը: ՍԽԱԼ ՀԱՄԱՐ 1
Բ. Յանցագործին երեկոյեան բռնում են ռուս սահմանապահները: Փոխանակ նրան յանձնեն ՀՀ իրաւապահներին, ձեռքից բռնած ուղեկցում են իրենց տուն՝ ռազմակայան: ՍԽԱԼ ՀԱՄԱՐ 2
Գ. Երկու բացայայտ սխալից յետոյ էլ յայտարարում են, թէ «յանցագործը մեր տարածքում է, ուստի համաձայն մեր սահմանադրութեան արտայանձնել չենք կարող»: Ռուսական սահմանադրութիւնը մեծահոգաբար պաշտպանում է ձեր գլխաւոր դատախազը:
Խնդիր չկայ: Այստեղ ամէն բան ճիշտ է: ԲԱԱԱԱԱՅՑ: Ինչո՞ւ չես ասում, որ թէեւ ՌԴ Սահմանադրութիւնը յղելը ճիշտ է, սակայն դրանից առաջ ԵՐԿՈՒ ԿՈՊԻՏ ԽԱԽՏՈՒՄ է եղել: Ու եթէ այդ խախտումները չլինէին, իրաւական այս քաշքշուկները չէին ծագի:
Ինչո՞ւ էք իրաւունքը երկակի ստանդարտներով հրամցնում:
Ինչ է ստացւում՝ զէնքը ձեռքը գալիս է, սպանդ է իրականացնում, իրիկունը վերադառնում ռազմակայան: Յետոյ էլ իրենք իրենց զինուորին «դատում են» ու նա «պատիժը կրում է» Ռուսաստանում:
Ո՛չ, պէտք է դատուի մեր օրէնքներով (տե՛ս ռազմակայանի կանոնադրութեան 4-րդ կէտը) եւ որ ամենակարեւորն է՝ ՊԱՏԻԺԸ ԿՐԻ ՄԻՄԻԱՅՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ: Աւելին, արտայանձնելու հարցն էլ պէտք է յստակ ամրագրուի: