Թե ինչ են մտածել այս «ակցիայի» կազմակերպիչները եւ ինչքան օգուտ տվեցին երկրին, իշխանություններին եւ մեր հետագա ընթացքին, թերեւս միայն իրենք կարող են բացատրել, քանզի տարրական տրամաբանություն ունեցող որեւէ անձ չի կարողանում հասկանալ կատարվածի իմաստը։
Եթե փորձենք դասակարգել կատարվածի հետեւանքները, ապա կարող ենք արձանագրել, որ մարդկանց ոչ մեծ խմբի համար լուրջ «փիառ» ապահովեցին։ Այն խմբի համար, որոնք վերջին տարիների գործունեության արդյունքում կողմնակիցների հոծ բանակ չէին կարողացել ձեռք բերել։
Իշխանություններին ներկայացրին նենգ դահիճի կերպարում, որը ձեռք է բարձրացնում անգամ կանանց ու երեխաների վրա։
Վնասեցին Ղարաբաղի իմիջին եւ խանգարեցին նրա միջազգային ճանաչման գործընթացին, ի վերջո, ակնհայտ է, որ ժողովրդավարությունն այս գործընթացի անհրաժեշտ պայմանն է։
Կարդացեք նաև
Հասարակությանն ավելի օտարեցին իշխանությունից։ Վտանգեցին հայաստանցի-ղարաբաղցի հարաբերությունները, պատնեշ դրեցին երկու պետությունների միջեւ։
Չարություն, ատելություն, զզվանք առաջացրին ոստիկանության նկատմամբ։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
