Օրերս ռուսական մամուլը ամփոփել է Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի նախագահության 12-րդ տարին՝ ներկայացնելով 2012 թվականի մայիսից, երբ նա դարձավ նախագահ, մինչեւ 2015թ. մայիս ընկած ժամանակահատվածում ծավալած գործունեության մի շարք ուշագրավ վիճակագրական տվյալներ։
Ուսումնասիրելով այդ վիճակագրությունը, կարելի է եզրակացնել, որ հայ- ռուսական հարաբերությունները բնավ չեն համապատասխանում այն մակարդակին, որի մասին սիրում են խոսել երկու երկրների իշխանությունները։
Ըստ այդ վիճակագրության, ոչ Հայաստանը, ոչ էլ Հայաստանի իշխանությունները ներկայումս առանձնապես չեն հետաքրքրում ՌԴ իշխանություններին՝ հանձին Պուտինի, որը իր աշխատանքի ընթացքում ավելորդ ժամանակ գրեթե չի ծախսում մեր երկրի համար։
Մասնավորապես, ներկայացվել է, թե Պուտինը 3-րդ անգամ նախագահ ընտրվելուց հետո՝ անցած չորս տարիների ընթացքում ում մասին է առավել հաճախ խոսել։ 10 ամենաշատ հիշատակված անձանց ցանկում կա Էրդողանը, Նազարբաեւը, որը վերջին 2 տարում է համարվում ամենաշատ հիշատակված գործիչներից մեկը, ինչը վկայում է, թե Ռուսաստանը որքան է կարեւորում Ղազախստանի հետ հարաբերությունները։ Օբամա, Քեմերոն… հասկանալի է նրանց ներկայությունը ցանկում։
Կարդացեք նաև
Հաջորդ վիճակագրական տվյալը, թե իր 3-րդ նախագահության ընթացքում որ երկրների անուններն է Պուտինը առավել հաճախ հիշատակել իր ելույթներում։ Միայն իր նախագահության երկրորդ տարվա ընթացքում է Հայաստանը առավել հաճախ հիշատակված երկրների տասնյակում հայտնվել՝ 2013/մայիսից–2014/մայիս հատվածում։ Սա կարելի է բացատրել նրանով, որ այդ ընթացքում Հայաստանը Եվրոասոցացման քաղաքականություն էր տանում, Ռուսաստանը դրան ընդդիմանում էր, Հայաստանի համար Արեւմուտքի եւ Ռուսաստանի միջեւ պայքար էր ընթանում, մեր երկիրն այդ ընթացքում կարեւորություն ուներ Պուտինի համար, այդ իսկ պատճառով հայ-ռուսական հարաբերությունները ՌԴ նախագահի օրակարգում էին։
Բավական է ասել, որ այդ ժամանակահատվածում Պուտինը իր ելույթներում Հայաստանից առավել հաճախ հիշատակել է միայն Ռուսաստանի, Ուկրաինայի, ԱՄՆ-ի, Գերմանիայի եւ Չինաստանի անունները։ Բայց հենց Հայաստանը անդամակցել է Մաքսային Միությանը, Պուտինը դադարել է մեր մասին խոսել։ Հայաստանը նրա ելույթներում այլեւս չի հիշատակվել։
Մհեր ՂԱԼԵՉՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
