Փետրվարի 21-ին «Գոյ» թատրոնում տեղի ունեցավ Արմեն Մազմանյանի 54-ամյակին նվիրված հուշ-երեկո: Արմեն Մազմանյանը «Գոյ» թատրոնը ստեղծել է 1989թ.: Սա նոր խոսք էր թատերական աշխարհում: «Գոյը» թերևս փորձարարական առաջին թատրոնն էր հայ ժամանակակից թատերաշխարհում: Եվ հատկանշական է, որ այս օրը իր ստեղծած թատրոնի բեմից Մազմանյանին էին շնորհավորում իր նախկին և ներկայիս ուսանողները՝ իրենց փոքր բեմադրություններով և Մազմանյանին կերպարանավորելով:
Պրն Մազմանյանն իր հարցազրույցներից մեկում անդրադարձել էր այն հարցին, թե ինչու է անվանել թատրոնը «Գոյ». «Թատրոնի անունը Գոյ է, քանի որ իմ միակ գոյության աղբյուրը թատրոնն է, արվեստը»:
Շնորհավորանքներ հնչեցին նաև Մազմանյանի ընկերների կողմից: Կային բանաստեղծություններ և երգեր՝ նվիրված Մազմանյանին: Բազմաթիվ տեսանյութեր հավաքվել և ներկայացվել էին հանդիսատեսին: Օգտագործվել էին կադրեր թե՛ անձնական արխիվից, թե՛ թատերական ներկայացումներից:
Քրիստ Մանարյանը պատմեց իր և պրն Մազմանյանի զրույցներից մեկը, որի ժամանակ Մանարյանն ասել էր. «Մի երգ եմ գրել Արմեն անունով երիտասարդի մասին, որը պատերազմից չի վերադառնում», որին ի պատասխան Մազմանյանն ասել էր` «Չմեռանք, մեր մասին էլ երգ գրվեց»:
Կարդացեք նաև
Երեկոյին ներկա էին նաև ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը, «Ժառանգություն» կուսակցության նախագահ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը և այլ պաշտոնյաներ:
Վերջում գինու բաժակ բարձրացվեց՝ ի հիշատակ Արմեն Մազմանյանի:
Տեսանյութը` ավելի ուշ
Լիլիթ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
