Սահմանագոտին լքում են կյանքի ծանր պայմանների պատճառով
Տավուշի մարզի Նոյեմբերյանի տարածաշրջանի սահմանամերձ Ոսկեպար գյուղի 300 տներից կեսը լրիվ դատարկ է, կամ այդ 150 տներում 1-2 ծերեր են ապրում: Ոսկեպարի միջնակարգ դպրոցում այժմ կա 95 աշակերտ: Ոսկեպարցիները մեզ հայտնեցին, որ միայն Բելոգորոդի մարզի Ստարի Օսկոլ քաղաքի դպրոցներում սովորում է ոսկեպարցի 100 աշակերտ: Ոսկեպարցիները ծննդավայրից հեռանալով՝ բնակություն են հաստատել նաեւ Վորոնեժում, Մոսկվայում, Լիպեցկում, Կուրսկի մարզի Օբոյան քաղաքում:
Ոսկեպարի գյուղամեջում հավաքվածները «Առավոտի» թղթակցին ասացին, որ ընթացիկ տարում գյուղից հեռացել է եւս 10 ընտանիք: Հետո հավաքված ոսկեպարցիների մեջ վեճ եղավ, ոսկեպարցիներից մեկն ասում էր, թե այս տարի գյուղից գաղթածների մի մասն առանց ընտանիքի է գնացել: Ոսկեպարցիների դժգոհությունները մեծ են՝ գյուղում չկա հացահատիկահավաք կոմբայն, այդ պատճառով քիչ տարածք է ցորեն ցանվել, Նոյեմբերյանի սարերից ձգվող, ոռոգման ինքնահոս ջրատարը վաղուց գործարկվել է, սակայն Ոսկեպարում դեռեւս ոչ մի մետր այդ ջրագծով չի ոռոգվում, ադրբեջանական հրետակոծությունից տուժած տների տերերի պետբուջեից հատկացված գումարները անարդար են բաշխվել, գյուղի մանկապարտեզի շինարարությունը կիսատ է մնացել, Ոսկեպար գետն ամռանը ջրազրկող փոքր ՀԷԿ-ը կառուցվել է առանց հասարակական լսումների, 3 տարի աշխատող ՓՀԷԿ-ը համայնքի բյուջե է մուծում տարեկան ընդամենը 30 հազար դրամ եւ այլն: Հերոսական տարեգրություն ունեցող Ոսկեպար գյուղում բնակիչները շատ հոռետեսորեն նայում գյուղի ապագային:
Ոսկան ՍԱՐԳՍՅԱՆ
