«Սահմանադրական բարեփոխությունները միակ ձեւը չի եւ միակ ելքը չի, որը բարեկեցություն կստեղծի»,- օգոստոսի 21-ին «Հայացք» մամուլի ակումբում լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում ասաց ՀՀ պետական կառավարման ակադեմիայի կառավարման հոգեբանության ամբիոնի վարիչ, հոգեբանական գիտությունների թեկնածու, պրոֆեսոր Ռուբեն Աղուզումցյանը:
Ըստ նրա՝ որոշիչը մարդն է իր հատկություններով, իր կարողություններով եւ իր գիտելիքներով. «Այդ առումով ես կառավարման համակարգի դերն ավելի եմ բարձրացնում, քան փոփոխություններինը: Փոփոխությունները քաղաքական որոշումներ են, պետական որոշումներ են, բայց միայն դրանք չեն ապահովում բարեկեցությունը արդյունավետությունը մեր գործունեության, կյանքի: Այդ առումով՝ ես կարծում եմ, որ ավելի ճիշտ կլինի ոչ թե ամեն ինչ ուղղել դեպի բարեփոխումները, այլ պետք է հասկանալ, թե ինչի՞ համար են արվում այդ բարեփոխումը, ո՞ւմ ձեռքերով է արվելու այդ բարեփոխումը, ինչ մասնագետներ են կատարելու, այ սա է կարեւոր, ըստ իս: Այդ առումով ավելի մեծ ուշադրություն կդարձնեի կառավարման համակարգի եւ կառավարիչների հոգեբանական խնդիրների վրա, ոչ թե բարեփոխումների»:
Ռուբեն Աղուզումցյանի կարծիքով՝ հասարակության համար այդքան էլ մեծ նշանակություն չունեն սահմանադրական բարեփոխումները. «Որովհետեւ չի երեւում մարդուն՝ ինձ, ձեզ ուղղված այդ փոփոխությունների ուղղվածությունը: Այդ փոփոխությունները հիմա հիմնականում կրում են լոզունգային բնույթ: Կարող է՝ շատ կարեւոր փոփոխություններ են, բայց մենք ձեզ հետ պետք է գիտակցենք, զգանք, դա իրոք կլինի՞ մեզ համար փոփոխություն դրական իմաստով, թե՞ ոչ: Այ այդ մասը ապահովված չէ, ըստ իս: Խոսքերը միայն տեսական, վերացական, քաղաքական դաշտի մասին են»:
Կարդացեք նաև
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
