Այսօր մեր ազգի համար սպասված պատմական պահերից մեկն է, երբ Թուրքիան դիվանագիտական խայտառակ պարտությունների արդյունքում կատարում է սխալը սխալի ետևից` իր դեմ հանելով ողջ քաղաքակիրթ մարդկությանը։ Եվրոմիությունն արդեն լիովին ընկալում է Թուրքիայի կողմից վարվող պարզունակ քայլերի իմաստը, իսկ Ռուսաստանն ամբողջ թափով դեմ է դուրս եկել Թուրքիայի կողմից փայփայվող նեոօսմանիզմի քաղաքականության իրականացմանը։ Այս իրավիճակում Հայաստանի կողմից ակտիվ քաղաքականության վարման դեպքում կարելի է լուծել մեր Հայ Դատի խնդիրը և վերջապես հասնել արդարադատության իրականացմանը։ Թուրքիան լրիվ ընկճվել է քրդերի կողմից վարվող ազատագրական պայքարի ճակատում։ Սիրիական ճակատում Թուրքիան կրելով խայտառակ պարտություն՝ կատարեց ճակատագրական քայլ և մարտահրավեր նետեց Ռուսաստանին։ Եթե ողջ աշխարհասփյուռ հայ ժողովուրդը և Հայաստանը ճիշտ գնահատեն իրավիճակը և դիվանագիտական պատերազմ սկսեն Թուրքիայի դեմ, Թուրքիայի այսօրվա քաղաքականության սխալն օգտագործելով հնարավոր կլինի հասնել մեր պատմական երազանքի իրականացմանը։ Թուրքիան մասնատման վտանգի առաջ է կանգնած, և Հայաստանը պետք է նրան վերջին հարվածը տվողը լինի։
Արդյո՞ք ի վիճակի են այսօրվա մեր իշխանությունները ճիշտ դիվանագիտական քայլեր կատարելու։ Արդյո՞ք մեր դիվանագիտության այրերը ունեն անհրաժեշտ մասնագիտական իմաստություն և արհեստավարժ են այնքան, որ կարողանան սկսել պայքար Թուրքիայի դեմ։ Պատասխանը աներկբա է․ իհարկե՝ ոչ։ Ինչպե՞ս կարող է իր նախագահի համար անվտանգ ապագա կազմակերպելու նպատակով Սահմանադրական փոփոխություններ կատարած իշխանությունը հանկարծ բարդ դիվանագիտական պայքարի մեջ մտնել։ Ինչպե՞ս կարող է երկրի թալանին մասնակից լինելու համար իշխանական կոալիցիայի մեջ մտած ՀՅԴ-ն զբաղվել ազգային հարցերով։ Ահա այս անկանխատեսելի իրավիճակում, երբ ստեղծվել են պայմաններ Հայ Դատի խնդրի լուծման համար, Հայաստանի ղեկավարությունը հայտնվել է երկրի թալանը զարգացնող թափթփուկների ձեռքում, և մենք ևս մեկ անգամ կորցնելու ենք պատմական պահը օգտագործելու հնարավորությունը։
Կարծում եմ, որ ողջ համասփյուռ հայությունը պետք է վերլուծի ստեղծված իրավիճակը և համախմբվի ու կազմի Հայկական հարցի լուծման ճանապարհային քարտեզը։ Ստեղծված իրավիճակում հայ և ռուսական շահերը ամբողջովին համընկնում են, և Հայաստանը պետք է հանդես գա Թուրքիայի հետ առկա գործող սահմանների ճշտման պահանջով։ Մեր երկիրը Մոսկովյան պայմանագրին մասնակցություն չի բերել, և իրավունք ունի Ռուսաստանից պահանջելու անվավեր ճանաչել առանց երրորդ կողմի՝ Հայաստանի մասնակցության նրա հարցերի շուրջ ստորագրած պայմանագիրը։ Հայաստանը այնուհետև պետք է պատրաստ լինի քրդերի հետ լայնածավալ համագործակցություն սկսելուն և վարի բանակցություններ Թուրքիայի սպասվող մասնատումից հետո տարածքների վերաբաշխման շուրջ։
Կոչ եմ անում ողջ հայությանը կազմակերպել քննարկումներ վեր բարձրացած խնդրի շուրջ և սկսել Թուրքիայի դեմ ուղղված գործողություններ՝ Հայկական հարցի լուծման նպատակով։
Կարդացեք նաև
ԵՀՄՖ նախագահ
Դոկ․Աշոտ Գրիգորյան
18․03․2016
Բրատիսլավա, Սլովակիա
