Քննարկումներին մասնակցած ՀԿ-ներից «Թրանսփարենսի ինթերնեյշնլի» անդամ Հերիքնազ Տիգրանյանը նկատեց, որ փաստաթուղթը ստորագրածներն ունեին խնդիր՝ «ցույց տալու, որ կա կոնսենսուս քաղհասարակության եւ իշխանության միջեւ՝ միջազգային կառույցների աչքին թոզ փչելու համար»։
Իսկ իրենք չստորագրեցին, որովհետեւ ոչ միայն ռեյտինգայինի մասով որեւէ զիջում չկար, այլեւ այդ 4 պահանջներն են կիսատ-պռատ բավարարվել, ըստ Տիգրանյանի։
Հիշեցնենք, 5 պահանջներն էին՝ ցուցակների հրապարակում, ցուցակների մաքրում, մատների թանաքոտմամբ կամ մատնահետքով քվեարկություն, ընտրական պրոցեսի ուղիղ հեռարձակում եւ այդ տարածքային կամ, ինչպես ընդունված է ասել, ռեյտինգային ցուցակներից ազատում։
Իշխանությունը միայն առաջին չորսի մասով լուծումներ առաջարկեց, ինչը չի բավարարում քաղհասարակությանը, հատկապես ցուցակների հրապարակմանն այլընտրանք առաջարկված լուծումը։ «Ես կարծում եմ, որ ի սկզբանե այս գործընթացն ավելի շատ իշխանություններին էր ձեռնտու, որովհետեւ եթե նրանց ձեռնտու չլիներ եւ ինչ-որ մեկին ցույց տալու չունենային, թե տեսեք՝ մենք գնում ենք բանակցությունների, իրենք չէին նստի սեղանի շուրջ՝ նախապես խախտելով ֆորմատը, որովհետեւ ֆորմատը «3+4+4» էր. ընդդիմադիր թեւից չկար «Ժառանգությունը»։ Բայց իշխանությունը չասաց՝ չէ, ես բոյկոտում եմ, դուք ինքներդ եք խախտում ֆորմատը, ո՞ւր է ձեր չորրորդը»,- նշեց Հերիքնազ Տիգրանյանը։
Կարդացեք նաև
Վահե ՄԱԿԱՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
