Հանրակրթության պետական չափորոշչի նախագիծը, բացի դրական մեկնաբանություններից, նաեւ մի շարք ուսուցիչներին մտահոգությունների տեղիք է տվել․ նրանք կարծում են՝ սխալ է լեզվի ժամերը պակասեցնելը։
Նոր նախագծով դպրոցներում սահմանվելու են ոչ թե ուսումնական բնագավառներին հատկացվող ժամաքանակները, այլ դրանց տոկոսային միջակայքերը։ Ստացվում է՝ յուրաքանչյուր դպրոց կարող է ձեւավորել սեփական ուսումնական պլանը՝ առաջնորդվելով առավելագույն ժամաքանակով, որը տրված է աղյուսակով։
Ըստ դրա՝ մեծ տեղ է հատկացված ԲՏՃՄ-ին (բնագիտական, ճարտարագիտական առարկաներ, ինֆորմատիկա, մաթեմատիկա, աշխարհագրություն), որը միջին եւ ավագ դպրոցներում կազմում է մինչեւ 38%։ Փոխարենը՝ հայոց լեզվի եւ գրականության տոկոսներն այս աղյուսակում առավել պակաս են։
Չափորոշիչն այժմ տեղադրված է Իրավական ակտերի նախագծերի հրապարակման միասնական կայքում (e-draft.am), այնտեղ մի շարք մասնագետներ առաջարկել են վերանայել լեզվի հետ կապված փոփոխությունը։
Կարդացեք նաև
«Հայոց լեզվին տրամադրվող շաբաթական ժամաքանակի կրճատումն անթույլատրելի է: Նախարարության հիմնավորումն անընդունելի է. այդ «տրամաբանությամբ» հայերեն «ճիշտ» խոսել կարող են սովորել` հետևելով հեռուստասերիալներին եւ սոցցանցերում գրառումներին կամ խոսքին: Հայերենը պաշտպանության խիստ կարիք ունի»,- նշել է Ալինա Բաղդասարյանը։
Անահիտ Ղուկասյանի կարծիքով էլ՝ լեզվի քերականությունն այնքան բարդ է, որ ժամերը շատ քիչ են աշակերտին այն լիարժեք ուսուցանելու համար. «Այսօր մեր առաջ լուրջ մարտահրավեր է դրված՝ ունենալ կիրթ եւ գրագետ սերունդ։ Առաջարկում եմ ավելացնել հայերենի ժամերի քանակը։ Դա պետք է ե՛ւ աշակերտին, ե՛ւ ուսուցչին»։
Անի ԱՎԱԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
