Արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով Արցախի հարցը գործնականում դուրս դրվեց հայկական քաղաքական օրակարգից։
Ընտրողների ընդհանուր թվի 25 տոկոսից մի քիչ ավելի ձայներով իր իշխանությունը պահպանեց Արցախի 75 տոկոսը հանձնած քաղաքական ուժը, որը, միևնույն ժամանակ, պատրաստ է ոչ միայն Արցախի մնացած մասի, այլ նաև Հայաստանի տարածքի հետ կապված ցանկացած զիջման՝ տնտեսական հեռանկարների, թվացյալ ավելի բարեկեցիկ կյանքի հնարավորության դիմաց։ Անցած ընտրություններով Արցախը զոհաբերվեց լավ կյանքի հեռանկարին, որը, չնայած խիստ մշուշոտ է, այդուհանդերձ ավելի գրավիչ է հասարակության համար, քան Արցախի հարցը, ինչը պահանջում է զրկանքներ։ Ուստի նոր ձևավորված ստատուս-քվոյի շրջանակներում ընդդիմադիր գործունեությամբ զբաղվող, առաջին հերթին, խորհրդարանական, բայց ոչ միայն խորհրդարանական ուժերի խնդիրը պետք է լինի՝ Արցախի հարցը վերադարձնել քաղաքական օրակարգ։
Դա չափազանց բարդ խնդիր է լինելու, քանի որ ցանկացած նման փորձի իշխանությունը քարոզչական և ոչ միայն քարոզչական միջոցներով հակադրելու է «լավ կյանքը» և Արցախի հարցի որևէ հիշատակում ներկայացնելու է՝ որպես լավ կյանքի դեմ ուղղված ոտնձգություն։
Որքան էլ ցավալի, այդուհանդերձ իրողություն է, որ Արցախի հարցն այլևս պոպուլյար չի լինելու հայ հասարակության շրջանում։ Պոպուլիզմը, ի թիվս այլ արժեքների, խժռեց նաև Արցախը և առաջիկայում շարունակելու է այն՝ սկզբում քաղաքական օրակարգից, ապա նաև՝ մարդկանց մտքերից ու հոգիներից հանելու համար։
Կարդացեք նաև
Հարություն ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» թերթի այս համարում
