Ինչպես խուսափել բացասական էմոցիաներից

Նրանք, ովքեր հաճույք են ստանում բացասական էմոցիաներից, թող շարունակությունը չկարդան: Ես մյուսների հետ կիսեմ իմ համեստ փորձը՝ նույն արագաչափերի օրինակով:
Օրերս մեր մեքենայով գնում էինք քաղաքից դուրս: Վարորդը կինս է. ես տարածաշրջանային մենթալիտետով (կարգուկանոն չճանաչող) վարորդների հետ առնչվելու ոչ մի ցանկություն չունեմ: Ճանապարհին բազմաթիվ արագաչափեր կան, ինչի մասին պարբերաբար հիշեցնում էին մեքենայում նստած մարդիկ: Բայց դա մեզ բացարձակապես չէր հետարքրքում՝ շատ պարզ պատճառով. երբ գրված է «30», կինս քշում է 30 կիլոմետր-ժամ արագությամբ, երբ գրված է «50»`քշում է 50-ով: Այդպիսով դու չես լարում քո ուղեղը արագաչափերի խնդրով, չես մտածում, թե ում գրպանն ինչ է գնում, չես բորբոքվում կիսաառասպելական «Սաշիկի» հարցով եւ այլն:
Հայաստանցի վարորդների մեծ մասը հակված է քշել ավելի արագ, քան սահմանված է օրենքով (դա իրենց ինքնահաստատման ձեւն է), ծանրաբեռնել սեփական ուղեղը օրենքը շրջանցելու «շուստրիություններով», եւ եթե հանկարծ այդ հնարքները չեն անցնում, անեծքներ հնչեցնել նրանց հասցեին, ում գրպանն է տուգանքը, իրենց կարծիքով, գնում: Այդպես ապրելը մի կողմից ավելի հեշտ է, որովհետեւ դու քո վրայից հանում ես ցանկացած պատասխանատվություն: Մյուս կողմից՝ ավելի դժվար է, որովհետեւ անընդհատ մտածում ես խաբելու, «շուստրիություն» անելու ուղղությամբ, ինչպես նաեւ ծանրաբեռնում ես ուղեղիդ բջիջները երեւացող եւ աներեւույթ թշնամիների նկատմամբ բացասական էմոցիաներով:
Դա, իհարկե, վերաբերում է ոչ միայն արագաչափերի խնդրին: Պարզապես մատչելի օրինակ էր:

Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ