Այսօր՝ ապրիլի 16-ին, Մոսկվայի տանը անվանի արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս, սցենարիստ, ռեժիսոր, խմբագիր եւ գեղանկարիչ Աղասի Այվազյանի ծննդյան 90-ամյակին նվիրված երեկո էր կազմակերպվել: Այվազյանի այրին՝ Գրետա Վերդիյանը հետաքրքիր դրվագներ պատմեց նրա կյանքից, իսկ երեկոյի սկզբում փոքրիկ տեսանյութ ցուցադրվեց Այվազյանական մտորումներով՝ արտագաղթի ու բռնագաղթի մասին: Գրողին միշտ էլ հուզել է այդ թեման, բայց նա հակված չի եղել մտածել, թե հայերի արտագաղթը Հայաստանից՝ Անկախության ծնունդ է. արտագաղթել են 4-րդ, 5-րդ, 10-րդ դարում, հայը միշտ էլ հեռացել է, ու խորհրդային տարիներին էլ կհեռանար, եթե միության սահմանները պինդ «կողպված» չլինեին: Գրողը իր մտորումներն ամփոփել է այսպես. «Հայը միշտ կարտագաղթի, Հայաստանը՝ երբեք»:
Գրետա Վերդիյանը փաստեց, որ այն, ինչ կատարվում է այսօր, կարելի է գտնել այվազյանական գրականության մեջ, ի թիվս այլ գործերի, նա գրել է 23 պիես, որոնք այրու գնահատականներով` կարող են համաշխարհային բեմեր դուրս գալ:
Գրետա Վերդիյանը ցավով փաստեց, որ Ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցի միջոցառումների սցենարում անգամ փոքր տեղ չի գտնվել Աղասի Այվազյանի համար՝ նրան մոռացել են, կամ ինչպես այրին է ասում. «Աղասի Այվազյանն այնքան մեծ է, որ նրան տեսնելու համար բավականին ժամանակ է պետք»: Նա հույս ունի, որ ապրիլի 24-ի հիշատակման միջոցառումներից հետո վերջապես իր ձեւակերպմամբ պետական մասշտաբի այդ մարդուն ըստ արժանվույն պետականորեն կգնահատեն:
Գրետա Վերդիյանը հիշեցրեց Աղասի Այվազյանի այս խոսքերը. «Ես միշտ սիրել եմ վաղը»: Նաեւ հավելեց. «Աղասի Այվազյանի վաղը մեր այսօրն է ձեզ հետ»:
Գրողի այրին բերել էր ամուսնու գրքերը, որոնք սիրով նվիրեց ցանկացողներին: Միայն ափսոսանք ապրեց, որ դահլիճը կիսադատարկ է, կուզենար , որ այն լեփլեցուն լիներ ուսանողներով ու երիտասարդներով:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Աղասի Այվազյանը լուսանկարը` granish.org-ի
