Ահա թե ինչքան վնասակար են «կմեծանա՝ կսովորի» եւ «մարդու միջից պիտի լինի» խոսքերը երեխաների ապագայի համար:
Շատ ծնողներ խուսափում են երեխաներին դաստիարակելուց ու մտածում, որ «կմեծանա՝ կսովորի»: Երեւի այս խոսքը շատ եք լսել: Սա նման է նրան, որ սերմը ցանես հողի մեջ ու ասես՝ իրեն-իրեն կաճի: Այդպես չի լինում: Իրեն-իրեն մոլախոտ է աճում ու թրթուրներն ուտում են այն: Արդյունքում՝ ոչինչ չի ստացվում:
Իրեն-իրեն ոչ մի բարիք չի լինում: Աշխատել է պետք:
Դուք երբեւէ հող մշակե՞լ եք: Հայտնի է, որ մոլախոտն է միայն ինքնիրեն մեծանում ու բազմանում: Իսկ բարի պտուղներն այդպես չեն շատանում: Եթե դու սերմը ցանես հողի մեջ ու նրա վրա չաշխատես, ապա մոլախոտն ու թրթուրները նրան կուտեն: Նույնպես էլ՝ երեխաների պարագայում: Եթե դու քո զավակին փոքր հասակից բարիք չսովորեցնես, ապա այս կյանքի մոլախոտն ու թրթուրները նրա բարի հոգին քարասրտությամբ կմեծացնեն: Թեկուզ դու նրան լավագույն կրթության տաս: Չէ՞ որ այս աշխարհում պատերազմ սփռողները լավագույն համալսարաններն են ավարտել:
Մեր ժողովուրդն ասում է՝ «մարդու միջից պետք է լինի» (երբ չեն հաջողում մեկի դաստիարակության գործում): Բայց դա մի փափուկ բարձ է, որ մարդիկ դնում են գլխների տակ ու մի կողմ քաշվում, որովհետեւ չեն ուզում հոգնել: Նախ, պիտի սերմը ցանես, որ «մեջը լինի»: Ապա, հողը պետք է մշակել, պարարտանյութ տալ, ջրել, որ սերմը մեծանա, աճի ու պտուղ տա: Երկու սերմնացան սերմ ցանեցին իրենց արտերի մեջ: Մեկը գիշեր-ցերեկ քնեց ու նրա արտը արդյունք չտվեց: Իսկ մյուսն աշխատեց իր արտում, ջրեց, հողը փորեց, պարարտանյութ տվեց, ու սերմն աճեց: Հիմա այն մի արտում սերմ կար, այս մեկում չկա՞ր: Մենք պետք է հոգ տանենք, որ սերմն աճի:
Կարդացեք նաև
Երեխայի դաստիարակությունը՝ այսինքն բարի բաների վարժվելը, տասնյակ տարիների գործ է: Իսկ երեխան հայհոյանք սովորում է մեկ օրում ու շարունակ կրկնում այն: Ախ, ինչ ցավալի բան է, երբ ազգականներն են երեխաներին հայհոյանք սովորեցնում:
Սրա համար, սիրելի հայ մարդիկ, մենք մեր երեխաներին փոքր հասակից մկրտում ենք, որպեսզի եկեղեցի գալուն վարժվեն, հավատքին վարժվեն, Սուրբ Հաղորդություն ստանան, որպեսզի երեխան մշտապես մեծանա Աստծո բարի խոսքը լսելով: Որպեսզի այս ամենը՝ սերը, հավատքը եւ բարին հակակշիռ ստեղծեն այն մոլախոտին, որն անկասկած հարձակվելու է ձեր բալիկի վրա՝ ամեն օրվա հետ:
Սիրելի ծնողներ ու ազգականներ, պապիկներ ու տատիկներ, ձեր հույսը մի դրեք այն բանի վրա, որ ձեր երեխան կմեծանա՝ նոր կսովորի ու երբ չսովորի, ձեզ արդարացնեք, թե մարդու միջից պիտի լիներ: Քանի ձեր բալիկը փոքր է, բարի սերմ դրեք նրա մեջ, հողը փափկացրեք, ջրեք ու պարարտանյութ տվեք: Երբ ձեր երեխան մեծանա, ձեր ծերության օրում բարի պտուղներ կքաղեք:
Դե, աշխատենք այս ուղղությամբ այսօր:
ԱՐՄԵՆ ՀԱՐԵՅԱՆ
Քննարկումների համար գրել Ֆեյսբուքի իմ էջին
«Առավոտ» օրաթերթ
12.11..2015
