Հայհոյանքը փաստի սով է. Հակոբ Պարոնյան
«Ես էլ ինքս մեր եկեղեցու հետեւորդ եմ ու երկրպագու: Ավելի լավ է ազգանվեր լինել, հայ եկեղեցու մոլի երկրպագու, քան որոշների նման տարաբնույթ աղանդների, կեղծ ուսմունքների ու ապազգային երեւույթների պաշտպան»,- սա ՀՀԿ խմբակցության քարտուղար Գագիկ Մելիքյանի պատասխանն է իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանին:
Պարոն Գագիկ Մելիքյանի կենսագրությանը ծանոթանալիս, պարզվում է, որ նա 1989-1991թթ. եղել է ՀԿԿ Շամշադինի շրջկոմի կազմակերպական բաժնի հրահանգիչ: Հետաքրքիր է` լինելով կոմունիստական կուսակցության անդամ և հրահանգիչ, արդյոք այն ժամանակ ընկեր Մելիքյանը կեղծե՞լ է իրեն և մարտնչող աթեիստի դիմակով քարոզել Հայ Առաքելական Եկեղեցու (ՀԱԵ) ուսմունքը: Այժմ արդեն պարոն Մելիքյանը Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության (ՀՀԿ) անդամ է: Եթե չեմ սխալվում ՀՀԿ-ի գաղափարախոսության հիմքը Գարեգին Նժդեհի ցեղակրոնական գաղափարախոսությունն է, որը մերժում է քրիստոնեությունը: ՀՀԿ-ի հիմնադիրները կուսակցական երդում են տվել Գառնիի հեթանոսական տաճարում:
Այժմ կցանկանայի մի քանի հարցեր ուղղել պարոն Մելիքյանին.
1. Ինչպե՞ս է նախկին աթեիստ-կոմունիստը համատեղում նժդեհականությունը և ՀԱԵ-ի ուսմունքը,
2. Որ կրոնական ուղղություններին է պարոն Մելիքյանն անվանում «աղանդներ, կեղծ ուսմունքներ ու ապազգային երևույթներ»: Հավանաբար բոլոր ոչ առաքելականներին: Այսինքն արդյոք նա այպանում և պիտակավորո՞ւմ է Սողոմոն Թեհլերյանին, Մոնթե Մելքոնյանին, Հրանտ Դինքին, ՈՒիլյամ Սարոյանին, ողջ Մխիթարյանական միաբանությանը և այլոց:
3.Արդյոք պարոն Մելիքյանը «աղանդներ, կեղծ ուսմունքներ ու ապազգային երևույթների պաշտպա՞ն» է համարում Րաֆֆուն. Մենք մեկ ազգի որդիներ ենք, մենք միևնույն ընտանիքի զավակներն ենք: Կրոնը որ մի ժամանակ բաժանել էր մեզ, այժմ ազգի և հայրենիքի սերը պետք է միացնե: Կաթոլիկությունը, բողոքականությունը և մինչև անգամ մահմեդականությունը չեն զրկում հային հայ լինելուց, և ոչ էլ լուսավորչականությունը մեզ իրավունք է տալիս հայ կոչվել: Մենք հայ էինք, երբ հեթանոս էինք, և հայ կմնանք, երբ հազար անգամ կփոխենք մեր կրոնը:
«Եթե դուք այս վանքերի տեղը, որոնցով լիքն է մեր երկիրը, բերդեր շինեիք, եթե դուք սուրբ խաչերի և անոթների փոխարեն, որ սպառեցին ձեր հարստությունը, զենքեր գնեիք, եթե դուք այն անուշահոտության տեղը, որ խնկվում են մեր տաճարներում, վառոդ ծխեիք, այժմ մեր երկիրը բախտավոր կլիներ: Մեր երկիրը չէին քանդի, մեր որդիքը չէին կոտորվի, և մեր կանանց չէին հափշտակի… Վանքերից ծագեց մեր երկրի կործանումը, նրանք խլեցին մեր սիրտը և քաջությունը, նրանք ձգեցին մեզ ստրկության մեջ՝ սկսած այն օրից, երբ Տրդատը թողեց իր սուրը և թագը, վերցրեց խաչը և մտավ Մանյա այրը` ճգնելու…»:
«Եթե մի օր հայոց աստվածը մեռցրին նրա բոլոր կենսական ուժերը, և քրիստոնեական կխնդրե Հայաստանի կործանման ու նրա զավակների արյան վրեժը մեր ազգի թշնամիներից, առաջին պատասխանատուն կլինեն մեր եկեղեցականները: Դրանք թուլացրին ժողովրդի սիրտը, խլեցին նրա քաջությունը, խոնարհության, քրիստոնեական համբերության անունով սովորեցրին նրան ստրուկ լինել»:
4.Թումանյանին
Աստծու բանտն են տաճարները — աշխարհքներում բովանդակ.
Իբր էնտեղ է ապրում տերը, պաշտողների փակի տակ։
Հարկավ` ազատ նա ժըպտում է ամենուրեք ամենքին,
Բայց դու նայիր խեղճ ու կըրակ մարդու գործին ու խելքին։
5.Լեռ Կամսարին
Կրոնը մութ սենյակ մըն է, ուր նստած է աստված: Սենյակը որքան ավելի մութ ըլլա՝ այնքան աստված կա, իսկ եթե լուցկի մը վառես՝ աստված չկա: «Լուսավոր» կրոն ըսել «տաք» կամ «չորցուցած» ձյուն ըսելու կնմանի: Կրոն մը որքան խավար նախապաշարված ու սնոտիապաշտ ըլլա, այնքան կատարյալ է՝ աստված մը ինչքան հեռու է, այնքան «ամենակալ» է, որքան չի երևար՝ այնքան «ամեն տեղ» է:
Ավետիք ԻՇԽԱՆՅԱՆ
Մելիքյանը ու նմանները չունեն հավատամք, վաղը ով էլ գա իշխանության, նրանց դուդուկն է փչելու․․․ մենակ թե կերակրամանին մոտ լինի