2015թ. հուլիսի 2-րդ եռամսյակին արդեն ՀՀ-ում ամբողջությամբ պետք է լինի թվային հեռարձակում։ Այս գործընթացն է պատճառներից մեկը, որ երկար ժամանակ հեռուստահաճախականությունների մրցույթ չեն անցկացվում։ Վերջին անգամ ՀՌԱՀ-ը մրցույթ անցկացրել է 2010թ.:
«Իրավունքի գերակայություն» ՀԿ համահիմնադիր Արա Ղազարյանի կարծիքով` հակակշռող մեխանիզմներից մեկը մրցակցային պայմանների տրամադրումն էր, ինչը գոյություն չի ունեցել: Արդյունքում, ըստ նրա, այժմ ունենք ու թվայնացումից հետո էլ կունենանք 18 հեռուստաընկերություն, որոնք հաղթել են ոչ թե բազմակարծություն ապահովող չափանիշներով, այլեւ ֆինանսական ծանրակշիռ փաթեթով. «Մինչեւ հիմա որեւէ ողջամիտ հիմնավորում չի տրվել, թե ինչու է սահմանվել գործող լրատվամիջոցների թիվը միայն 18, գոնե մենք գիտենք, որ դա չի բխում հաճախությունների սղության դոկտրինից, քանի որ այն վերանում է թվային տեխնոլոգիաների ի հայտ գալով»:
Առավել բարդ իրավիճակում են հայտնվել մարզային հեռուստաընկերությունները: Նրանք գործում են անալոգային հեռուստահաճախականությամբ, իսկ երկարաձգված լիցենզիաների ժամկետը դարձյալ լրանում է 2015թ. ամռանը: Միայն Լոռու մարզում ներկայումս անալոգային հեռարձակմամբ գործում 5 հեռուստաընկերություն, որոնք ՀՌԱՀ մրցույթում լիցենզիա չեն ստացել։ Նրանց ճակատագիրը թվային հեռարձակման անցնելուց հետո անհայտ է մնում։
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում
