Քաղաքացիական ակտիվիստ Դանիել Իոաննիսյանի խոսքով ԿԸՀ որոշումն անակնկալ չի եղել քաղհասարակության համար. «Մենք այն կարծիքին ենք, որ 2011-ի Ընտրական օրենսգիրքն ավելի լավն է, քան 2016-ինը, այս օրենսգրքով սահմանափակվեցին դիտորդների, ԶԼՄ ներկայացուցիչների իրավունքները, ընտրական հանձնաժողովներին իրավունք է տրվել այս մարդկանց ուղղակի վռնդել տեղամասից, ինչպես նաեւ խայտառակ ընտրակարգը՝ կայուն մեծամասնություն, երկրորդ փուլ, կոալիցիաների սահմանափակում, ռեյտինգային ցուցակներ, բոնուսային համակարգ։ Ներկայիս Ընտրական օրենսգիրքը լայն հնարավորություն է ստեղծում ուժեղ կուսակցությունների եւ փակում դռները թույլերի առջեւ։ Հունիսին դեռեւս հնարավորություն կար, որ Հայաստանում ընդդիմությունը միասնաբար կգնա ընտրություններին, սա իշխանությունների համար մեծ խնդիր էր, այժմ բոլորս գիտենք, թե ինչ է տեղի ունենում ընդդիմադիր դաշտում, իշխանությունների ինքնավստահությունը շատ ավելի մեծացել է, իսկ եթե մեծացել է, ապա պատրաստ են ընտրողների ցուցակներն էլ հրապարակել, ուրիշ բաներ էլ անել։ Իշխանություններն այս ընտրակարգի լույսի ներքո շատ ինքնավստահ են»։
Իոաննիսյանի խոսքով՝ այս տապալումից հետո միջազգային հանրությունը խիստ հիասթափված է. «Միջազգային հանրությունը հստակ հասկանում է, որ սա մեր իշխանությունն է տապալել, ոչ թե ինչ-որ լեհական կազմակերպություն։ Սա իրականում շատ լուրջ մարտահրավեր էր միջազգային հանրությանը՝ ՀՀ իշխանությունների կողմից նետված, ինչ-որ տեղ համեմատելի է ԵՄ ասոցացման համաձայնագրի տապալման հետ, բայց եթե այդ դեպքում կար ռուսական ճնշումը, ու դրանով մեղմացվում էր ՀՀ իշխանությունների մեղքը, ապա այս դեպքում ոչ մի արտաքին ազդակ ու ճնշում չկար, կար բացառապես իշխանությունների կամքի բացակայություն»:
Լուսինե ՇԱՀՎԵՐԴՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
