ՀՀ, արդեն նախկին պաշտպանության նախարար Արշակ Կարապետյանի պաշտոնանկության պատճառը կարող է ունենալ երեք վարկած։
1.ՀՀ տարածք ներխուժած ադրբեջանցիներին, մեր զինվորները չեն դիմադրել և ոչնչացրել։ Ուստի, սա նախարարի մեղքն է, որ զինվորները չեն դիմադրել։ Տրամաբանական է, չնայած, այս դեպքում ուղեկալի զինվորները ոչ մի արդարացում չունեն և պետք է կալանավորվեն և դատվեն ամենախիստ հոդվածներով, իսկ նախարարն առնվազն պետք է պաշտոնանկ արվի։
2.Զինվորականներին չդիմադրելու և հանձնվելու հրաման տրվել է նախարարի կողմից։ Այս դեպքում, նա ոչ միայն պետք է հեռացվի պաշտոնից, այլև անմիջապես կալանավորվի և քր․ գործ հարուցվի։ Այս դեպքում, ուղեկալի զինվորականները նույնպես ոչ մի արդարացում չունեն և պետք պատասխանատվության ենթարկվեն։
3.Ներխուժման մասին տեղեկանալով, նախարարն ինքնուրույն որոշում չի համարձակվել կայացնել և հարցրել է վարչապետին, թե ինչպես վարվել։ Վարչապետը հրամայել է չդիմադրել և հանձնվել, ինչն էլ կատարել են զինվորականները։ Այս դեպքում հանցագործներ են բոլորը՝ առաջին հերթին վարչապետը, երկրորդ հերթին նախարարը, անկախ այն բանից, թե ինքն է հրաժարական տվել, թե նրան ստիպել են, ինչպես նաև զինվորները, որ հնազանդվել են հրամանին, հանձնվել , նվաստացել, խայտառակ անելով բոլորիս։
Կարդացեք նաև
Քանի որ, առաջին երկու վարկածների դեպքում կլինեին կալանավորվածներ և հարուցված գործեր, ապա մնում է 3-րդ վարկածը։ Պարզ է, եթե Արշակ Կարապետյանը խոսի, ապա նրան կսպասի Դավիթ Տոնոյանի ճակատագիրը։ Ահա և քեզ հայկական բարձրագույն սպայակազմ։
Լավ, իսկ ինչու՞ է այսպես վարվում վարչապետ կոչեցյալը։ Բացի հստակ, գաղտնի պարտավորություններից, հանուն սեփական բարօրության, այլ բացատրություն չի կարող լինել։
Ավետիք Իշխանյան
