Հայկական մայիս 1-ը ոչ միայն աշխատաւորներու իրաւունքներու, աշխատանքի ժամերը յարգելու, զանոնք չշահագործելու, արդար վարձատրութիւն ապահովելու կամ քաղաքացիական իրաւունքները լիարժէք յարգելուն կը վերաբերի, այլեւ ամբողջ ժողովուրդի մը իրաւազրկումին ահազանգը կը հնչեցնէ:
Արցախի ժողովուրդը իրաւազրկուած է: Ցեղային զտումի ենթարկուած է, բռնի տեղահանուած է, զրկուած է բնօրրան դառնալու իր իրաւունքէն: Իրաւազրկումը այս պարագային ոչ միայն անվտանգ, ազատ ու անկախ ապրելու սկզբունքին կը վերաբերի, այլեւ հիմա՛ վերադարձի: Անվտանգութեան նոր երաշխիքներով ապահովուած վերադարձի:
Հայութիւնը այս օրերուն կը զրկուի իր բնակավայրերէն, իր գիւղերէն: Ազրպէյճանը կը շարունակէ ներխուժուած պահել հայաստանեան գերիշխան տարածքներ: Կը սպառնայ նոր իրաւազրկումներ իրականացնել, եթէ հայկական կողմը չընդունի իր թելադրած պայմանները:
Մայիս 1-ը ներկայ պայմաններուն մէջ կը վերիմաստաւորուի այս հրամայականներով: Իբրեւ ազգ իրաւազրկուած ենք նաեւ ազգային պետականութիւն ունենալու իրաւունքէն: Ազգային պետականութեան վերականգնման համար անհրաժեշտ է ամբողջական համախմբում:
Կարդացեք նաև
Կարգախօսը, ուրեմն, կը վերաձեւակերպուի` «Հայեր բոլոր երկիրներուն, միացէ՛ք»:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազդակ» օրաթերթում:
