«Մենք հաճախ ենք կարդում այնպիսի պարզ ճշմարտություններ, ինչպես, օրինակ, «կյանքը հիասքանչ է», «կյանքն ակնթարթ է, որը պետք է գնահատել», «ապրիր ներկայով և ոչ թե վաղվա օրվա մասին մտածելով» և այլն, և այլն: Մենք այդ ամենը կարդում ենք տարբեր գրքերում, ամսագրերում, համացանցում, բայց կարդում ու անցնում ենք: Եվ ես որոշեցի իմ «Աստղ» ֆիլմով ցույց տալ, որ կյանքը այսօրն է և ոչ թե վաղը: Սա ֆիլմ է կյանքի մասին»,- ասում է մոսկվաբնակ հայ կինոռեժիսոր Աննա Մելիքյանը, որի «Աստղ» ֆիլմը նույնպես ներկայացված է «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի «Հայկական համայնապատկեր» ծրագրում:
17 տարեկանում Երևանից Մոսկվա տեղափոխված և այնտեղ մշտական բնակություն հաստատած Ա. Մելիքյանը հիմա ավելի հաճախակի է լինում հայրենիքում: Նա այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց, որ մոտ 15 տարվա բացակայությունից հետո առաջին անգամ Հայաստան վերադառնալիս շատ տարօրինակ և ոչ այնքան հաճելի զգացողություններ է ունեցել. «Երբ առաջին անգամ էի մասնակցում «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնին, Հայաստան եկա ռուսական պատվիրակության հետ, և ինձ տեղավորեցին հյուրանոցում՝ որպես հյուր, զբոսաշրջիկ, շատ արտասովոր զգացողություն էր:
Տարօրինակ էր հարազատ քաղաքում զբոսաշրջիկ լինելը»,- ասաց Ա. Մելիքյանը՝ նկատելով, որ շատ է կապված Հայաստանին, և այդ կապվածությունն զգացվում է նաև իր ֆիլմերում. «Երբ կարճամետրաժ ֆիլմեր էի պատրաստում, իմ ուսուցիչ Սերգեյ Սոլովյովն ասում էր՝ դե ինչ, տեսնում ենք հերթական հայկական ֆիլմը… Սկզբում ես նեղանում էի՝ ինչպե՞ս թե հայկական, չէ՞ որ ռուս դերասաններ են, լեզուն ռուսերենն է, նկարահանման վայրը Մոսկվան է և այլն: Ես այն ժամանակ չէի հասկանում, թե նա ինչու էր իմ ֆիլմերն հայկական համարում, բայց հիմա հասկանում եմ: Այո´, դրանք հայկական ֆիլմեր են, որովհետև իմ ֆիլմերը ես եմ, իսկ ես հայ եմ»:
Ռեժիսորն ասում է, որ ֆիլմ նկարահանելիս ֆիլմի գաղափարի մասին առանձնապես չի մտածում. «Պարզապես ներկայացնում եմ այն, ինչ ծնվում է գլխումս, իսկ հիմնական ասելիքն հետո է գալիս՝ ընթացքում»,- ասաց նա:
Կարդացեք նաև
Սիրանուշ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
