Տեր-Պետրոսյանի այս մոտեցումը նոր չէ, եւ այն դեռեւս տարիներ առաջ է ցույց տվել իր սնանկությունը, ի վերջո, չնայած ՀՀ նախկին նախագահի եւ նրա վարչակազմի՝ Թուրքիային արված բոլոր ռեւերանսներին, հայ-թուրքական սահմանն այդպես էլ չբացվեց, եւ այսօր՝ Ցեղասպանռւթյան 100-րդ տարելիցին, նման նվաստացուցիչ քաղաքական առեւտրի առաջարկը վստահաբար ավելի արդյունավետ չի լինելու, քան 20 տարի առաջ։ Անգամ եթե Տեր-Պետրոսյանն իր ուղերձով առաջարկում է դեռ մի բան էլ խնդրել ԵՄ երկրների կառավարություններին, որպեսզի նրանք Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը չդիտեն որպես նախապայման Թուրքիայի՝ ԵՄ-ին անդամակցելու հարցում։
Էլ չասած հայ-թուրքական արձանագրությունների ռեանիմացիայի եւ հայ-թուրքական հարաբերություններն ու Ղարաբաղի հարցի լուծումը փոխկապակցելու մասին ուղերձում տեղ գտած ամրագրումների մասին։ Մի բան, որը հանդիսանում է Թուրքիայի՝ տարածաշրջանային արտաքին քաղաքականության «հիմնաքարը», եւ որը, փաստորեն, Տեր-Պետրոսյանը բառացիորեն կրկնում է։
Ամեն դեպքում, անհասկանալի է, թե ինչու է ՀՀ առաջին նախագահը նման համառությամբ շարունակում պնդել արդեն մեկ անգամ անհաջողության մատնված իր քաղաքականության իրավացիությունը՝ վտանգելով ՀՀ հիմնադիր նախագահի իր հեղինակությունից մնացած արդեն վերջին փշուրները։ Եթե այդպիսով նա ուզում է մնալ քաղաքական թատերաբեմում որպես գործող անձ, ապա նա ընտրել է ՀՀ հիմնադիր նախագահին ամենեւին ոչ վայել դերը։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
