![\"\"](\"https://www.aravot.am/2009/aravot_arm/January/21/p20.jpg\")
Ըստ ԱԺ եվրաինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Ավետ Ադոնցի՝ ոչ մի արտառոց բան
– «Չափազանց կարեւոր է, որ ինչպես ՀՀ իշխանությունները, այնպես էլ ընդդիմությունը պատասխանատվություն ցուցաբերեն եւ ճիշտ ճանապարհ գտնեն առաջացած ներքաղաքական խնդիրները հաղթահարելու ուղղությամբ». նման հայտարարություն էր արել Եվրամիության արտաքին հարաբերությունների եւ Եվրոպական հարեւանության քաղաքականության հարցերով հանձնակատար Բենիտա Ֆերերո-Վալդները Երեւանում: Փաստորեն, մեր երկրի հարցը լրջորեն մտահոգում է բոլորին: Դուք, որպես պատվիրակության անդամ, ինչպե՞ս եք պատկերացնում՝ ի՞նչ է լինելու հունվարի 27-ին Ստրասբուրգում, մեր երկրի ձայնը կասեցնելո՞ւ են, թե՞ ներում են շնորհելու:
– Այո, տիկին Ֆերերո-Վալդները տեղյակ է մեր երկրի ներքաղաքական գործընթացներից, բայց ոչ այնքան մանրամասն, որքան ԵԽԽՎ մոնիտորինգի խմբի համազեկուցողները: Տիկին Վալդների հետ բազմիցս հանդիպել ենք նաեւ Բրյուսելում, եւ հայտնի է, որ ԵԽ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի ուշադրության կենտրոնում է մեր երկրում իշխանություն-ընդդիմություն երկխոսության հարցը, իսկ մնացած հարցերն իրենք թողել են ԵԽԽՎ-ի վրա եւ դեռ խորությամբ ոչ ուսումնասիրում են եւ ոչ էլ, կարծեմ, ուզում են առայժմ ուսումնասիրել: Իրենք պարզապես հաղորդագրություններ են ստանում ԵԽԽՎ-ից եւ դրանց հիման վրա անում են եզրակացություններ: Հիմա հարցի երկրորդ մասը՝ ի՞նչ է լինելու հունվարի 27-ին, ժամը 10-ից 12-ը՝ Ստրասբուրգում: Դեկտեմբերին մոնիտորինգի հանձնաժողովն ընդունեց բավական խիստ բանաձեւի նախագիծ, որտեղ առաջարկվում է ձայնի կասեցում: Սրանից հետո մենք համազեկուցողներին հրավիրեցինք Հայաստան՝ գնահատելու իրավիճակը: Դեկտեմբերի 17-ին տպավորությունն այնպիսին էր, որ զեկուցողները եւ մոնիտորինգի հանձնաժողովի անդամները կասկածի տակ էին դրել իրավիճակը շտկելու, քաղբանտարկյալներ ունենալու հավանականությունը բացառելու Հայաստանի իշխանությունների քաղաքական կամքը: Իմ անձնական կարծիքով՝ Պրեսկոտի եւ Կոլոմբիեի վերջին այցը փոքր-ինչ փոխեց իրենց դիրքորոշումը: Իրենք հանդիպեցին այս հարցով հիմնականում զբաղվողների հետ, եւ, կարծեք, նախնական գնահատականը փոխվեց, եւ իմ կարծիքով՝ այժմ իրենց դիրքորոշումը հետեւյալն է, որ 1609 եւ 1620 բանաձեւերի կատարման ուղղությամբ Հայաստանը շատ քայլեր է արել, կան բացթողումներ, բայց դրանք այնքան չեն, որ մեր պատվիրակության ձայնի իրավունքը կասեցվի: Ես, գոնե, այդ տպավորությունն ունեցա: Որեւէ խոստում կամ պայմանավորվածություն համազեկուցողների հետ չի եղել, պարզապես ներկայացվել են կատարված աշխատանքները, նաեւ՝ անելիքները, եւ ըստ դրանց, հունվարի 27-ին պարզ կդառնա, թե այս ամենը ինչպես կգնահատվի ԵԽԽՎ-ում:
– Պնդում եք, որ որեւէ խոստում չի եղել, սակայն հենց համազեկուցողների այցից անմիջապես հետո իշխանության ներկայացուցիչները սկսեցին խոսել «Քրեական օրենսգրքում» 300 հոդվածի փոփոխությունների անհրաժեշտության մասին. եթե սա խոստում չէր, ինչո՞ւ չէին խոսում մինչ այդ:
– Չէ, սա խոստում չի, սա պարզապես աշխատանքային ծրագիր է, որը ներկայացվել է իրենց: Այնուամենայնիվ, իրավիճակը շտկելու քաղաքական կամքն ակնհայտ է, եւ դրանում, կարծեմ, համոզվեցին համազեկուցողները: Իրավիճակը շտկել՝ դատաիրավական բարեփոխումները շարունակելու միջոցով, սա է Հայաստանի իշխանությունների բռնած ուղին, եւ սրա գնահատականը կհնչի հունվարյան նստաշրջանում:
– Հանրապետական Ձեր որոշ գործընկերներ հայտարարություններ են անում այն մասին, որ պատվիրակությունը լավ չի աշխատում:
– Ձեր թերթում ես արձագանքել եմ այ դ կարգի հայտարարություններին: Գիտե՞ք ինչ, ես կգերադասեի, որպեսզի ցանկացած պատգամավոր, այնուամենայնիվ, չփորձեր խոսել ամեն ինչի մասին: Պատգամավորը պետք է ունենա պատասխանատվության զգացում ժողովրդի հանդեպ, որովհետեւ պատգամավորը ժողովրդի ընտրյալն է, եւ այն, ինչ ասում է պատգամավորը, պետք է բավականին ծանրակշիռ լինի: Ամեն ինչի մասին խոսելով՝ ոմանք պարզապես թեթեւացնում են իրենց տեղն ու դերը քաղաքական կյանքում: Իսկ ընդհանրապես, երբ «բարտեր»-ը «չարտեր»-ից չես տարբերում, խոսել տրանսպորտի մասին, անիմաստ է:
– Ոմանք Եվրախորհրդին սկսել են մեղադրել, որ այս կառույցը քաղաքական որոշումներ է փորձում կայացնել, մոռանալով, որ, այո, ի վերջո, սա հենց քաղաքական կառույց է եւ նրա որոշումները եւս պետք է լինեն քաղաքական:
– ԵԽԽՎ-ն քաղաքական կառույց է, մի տեղ, որտեղ հավաքվում են ընտրված պատգամավորներ, չի կարող լինել ապաքաղաքական: Ուրեմն, այս կառույցի բոլոր որոշումները՝ դրանք կվերաբերվեն մշակույթին, թե որեւէ հակամարտության, կլինեն քաղաքական եւ ոչ պարտադիր:
– Դուք համամի՞տ եք, որ ԵԽԽՎ-ն կիրառում է երկակի ստանդարտներ:
– Համամիտ չեմ, դա նշանակում է, որ մենք պետք է համեմատվենք Ադրբեջանի՞ հետ. այդ «սուլտանատ»-ի հետ համեմատվելու ցանկություն բացարձակ չկա եւ ոչ էլ հիմքեր կան: Եվ երկակի ստանդարտների մասին խոսելն անտեղի է: Մենք եւ Ադրբեջանը զարգացնում ենք մեր երկրները տարբեր հարթություններում եւ տարբեր վեկտորներով:
