Դա պատահեց տարիներ առաջ: Բայց պատահեց: Կյանքումս պատահականությունները պատահաբար չեն պատահում: Այս անգամ էլ. այն իր խորհուրդն ուներ: Դրա բացահայուտմն եղավ կրկին տարիներ անց: Լուսապայծառ օր էր:
2009թ.-ի հոկտեմբերյան մի օր էր: Արեւը շողում էր բոլորի համար, իսկ իմ արեւն ինձ էր սպասում, ավելի անկեղծ՝ ես էի սպասում նրան: Արեւ, որ ինձ միշտ ջերմացրել էր հեռվից եւ ինձ հրաշք էր թվում նրա էությունը: Մի օր հրաշքն իրականություն դարձավ, վերջապես հանդիպեցի նրան… սա ստիպեց ինձ մոռանալ իրական աշխարհը եւ երազել, երազել անվերջ… վերջապես եկավ այդ րոպեն, պահը, երեւաց հրաշքը եւ դադարեց աշխարհն իր գոյությունը: Աշխարհն անէացավ մի քանի օր, կար միայն մի հրաշք ու մի երազանք, որը իրականություն էր դառնում, սակայն այն էլ ուներ իր վերջը: Բայց հետքը նրա մնաց իմ սրտում: Սիրում եմ քեզ՝ Ֆերնանդո Տորրես:
Իսպանիայի հավաքականի ֆուտբոոլիստ Ֆերնանդո Տորրեսի հանդիպումից ոգեւորված՝ Արմինե Մնացականյան
