Դեռ դպրոցական տարիներից երիտասարդ նկարչուհի Անի Քանանյանի մոտ հետաքրքրվածությունը նկարչության հանդեպ շատ մեծ էր . « Դպրոցական տարիներից, դասերից փախնում էի և գնում նկարչական դպրոց, հետևաբար սա պետք է ազդեր մասնագիտական կողմնորոշմանս վրա, ընդունվեցի Երևանի Փ. Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի պետական քոլեջ, սակայն կրկին շարունակել էր պետք այս ուղղությամբ»: Այժմ Անին սովորում է Գեղարվեստի պետական ակադեմիայում`համոզված լինելով, որ բազմաթիվ երիտասարդ և փորձառու արվեստագետներով շրջապատված լինելը տալիս է իր դրական արդյունքը և օգնում է անընդմեջ ստեղծագործական աշխարհում գտնվել:
Երիտասարդ նկարչուհին նվիրվել է իր աշխատանքին` նկարչությունն իր համար դարձնելով ապրելակերպ: Իր երիտասարդ հասակին` ունեցել է բազմաթիվ անհատական և խմբակային ցուցահանդեներ: Սիրում է գույների հետ խաղալ` իր նկարչական գունապնակում ընդգրկելով լայն գունային գամաներ:
« Եթե չեմ նկարում, նշանակում է՝ ոչինչ չեմ անում: Չգիտեմ` ի՞նչ պետք է լինի ինձ հետ, որ չնկարեմ: Երբ փակվում եմ իմ ներքնաշխարհում ,այնտեղ ամեն ինչ ինձ տրամադրում է ստեղծագործելուն: Արտաքին աշխարհին ինձ համար շատ թույլ է, որ այն ինչ որ կերպ ազդի ինձ վրա և խանգարի նկարելուն: Նկարում եմ անընդմեջ` փորձելով հենց իմ նկարների օրինակների վրա էլ ինքնակատարելագործվել»: Անին ավելի շատ նախընտրում է նկարել կոմպոզիցիաներ, բայց և խոստովանում է, որ իր սիրելի նկարների շարքին է դասվում սեփական դիմանկարը:
Ալվինա Սիսյան
