Գյումրու Տեքստիլագործների թաղամասում, Շիրակի մարզպետարանի շուրջբոլորը գտնվող խանութները հերթով փակվում են։ Ընդ որում` փակվում են ինչպես սննդամթերքի, այնպես էլ կտորեղենի, վարագույրների խանութները, որոնք մշտապես աչքի են ընկել իրենց ճոխ տեսականիով։
Ազգագրագետ Արտաշես Բոյաջյանը խանութների փակվելը մեկնաբանում է թե՛ գնորդների թվի պակասով, թե՛ Գյումրիում արտադրություն չստեղծելով։ «Եթե գնորդ չկա, բնակչության թիվը քիչ է, խանութների թիվը շատ է, դա, բնականաբար, կհանգեցնի տվյալ օբյեկտի վնասով աշխատելուն։ Բնական է վնասով աշխատելու դեպքում ստիպված պետք է փակեն։ Գյումրիում օրեցօր խանութներ են բացվում ու օրեցօր բնակչության թիվն է նվազում․ սա էլ բնականաբար խախտում է հավասարակշռությունը։ Հետևաբար, և զարմանալ պետք չէ, որ 3 հատ խանութ է բացվում, 10 հատը փակվում են, շուկայի օրենքն է, քաղաքը հագեցած է խանութներով, այսօրվա դրությամբ մեր քաղաքին այսքան խանութ ու սպասարկման օբյեկտները ձեռք չեն տալիս, անիմաստ են։
Իհարկե, սպասարկման օբյեկտ բացող մարդկանց էլ հասկանալ է պետք, իրենք եկամուտ ապահովող աշխատանքի ուրիշ ոլորտ չեն կարող գտնել, բացի այդ ոլորտից, արդյունաբերական ձեռնարկություններն էլ շատ քիչ են, եղածներն էլ խնդիրներ ունեն։ Այս հարցի լուծումը միայն արդյունաբերական ձեռնարկություններ աշխատեցնելն է, որն էլ գլոբալ իմաստով կապված է երկաթուղիների, կոմունիկացիաների մատչելիությունից, որակյալ կադրերից, որոնք պիտի այդ արտադրանքը արտադրեն։ Այս բոլորը մեկ ընդհանուր շղթա է, կարող է մի շղթան լավ աշխատի, մյուս շղթան վատ աշխատի, գործը չստացվի։ Կապիտալ ներդրումներ ու որակյալ աշխատուժ են պետք մեր քաղաքին, մասնագիտական որակը շատ կարևոր է, ներդրողներն էլ չեն ձգտում Գյումրիում ներդրումներ կատարել, շատ հարցեր կան․․․»,-ասում է ազգագրագետը։
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
