Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի հունվարի 27-ին կայանալիք Արշակ Սեմիրջյանի «Դու էիր պակաս…» ներկայացումը (ռեժիսոր՝ Արմեն Մարգարյան) նվիրված է դերասանուհի Կարինե Բուռնազյանի ծննդյան հոբելյանին: Մենք էլ ավելացնենք, որ արվեստագետի համար տարին հոբելյանական է նաեւ ստեղծագործական մասով. ճանաչված ու սիրված դերասանուհին 30 տարի արարում է կոմեդիայի թատրոնում:
«Առավոտի» հետ զրույցում մշակութաբան, արվեստի վաստակավոր գործիչ Սերգեյ Առաքելյանը հակիրճ բնութագրելով Կարինե Բուռնազյան դերասանուհուն, ասաց. «Նա թատրոն եկավ 1988-ին, երբ կար հարուստ խաղացանկ եւ խիստ զգացվում էր խոսքի բազմերանգություն, նուրբ հումոր, հմայք ու նաեւ բեմական կերպարներ ստեղծելու համար գունագեղ դրսեւորումներ ունեցող դերասանուհու պահանջ: Դերասանուհին առաջին իսկ դերակատարումով հանդես եկավ թեթեւ ու անճիգ, միանգամից դրսեւորելով դերասանական իր խառնվածքը: Այսօր արդեն ակնհայտ է նրա ստեղծագործական աճը, ինչը հիմք դարձավ շնորհալի արտիստի նոր նվաճումների համար…»: Շարունակելով մշակութաբանի խոսքը, ռեժիսոր, ժողովրդական արտիստ, թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Երվանդ Ղազանչյանը նշեց. «Բավական է մեր Կարինեին տալ աննշան մի դեր ու նա այն կդարձնի առաջնային, ուշագրավ, գրեթե կենտրոնական: Եթե ապացույցներ են պետք, խնդրեմ՝ Կուլա («Պահանջվում է ստախոս»), Օրտենգիա («Հյուրանոցի տիրուհին)», Օլիմպ («Կասկածը կնոջ սրտում»)… Ներկայիս խաղացանկային ներկայացումներում կարեւոր տեղ զբաղեցնող դերասանուհի է, ունի հետաքրքիր կերպարների շարք՝ Գոհար («Խելահեղ օր»), Թեկլե («Խանումի արարքները»), Մարգո («Չարենցի ուղղիչ տունը») եւ այլն: Մի խոսքով՝ իր բոլոր դերակատարումներում Կարինեն ունի իր տեսակը, գտնում է իրեն բնորոշ գույներ եւ դրանց օգնությամբ դերը պահում է իր տիրույթում: Ասածիս փայլուն օրինակը Շիրվանզադեի «Ազգային գործիչը» կատակերգությունում Ամալյան է: Նրա հերոսուհին շարունակ քրքիջ է հարուցում դահլիճում, քրքիջ, ինչը դատապարտում է ժամանակի քաղքենուհուն, սնամեջ պճրուհուն, ում գլխում միայն նորաձեւ գլխարկներն են եւ «կուշտ ուտելը»…»:
Կարինե Բուռնազյանից հետաքրքրվեցինք՝ դատելով մշակութաբանի եւ ռեժիսորի խոսքերից, դուք բավարարվա՞ծ արվեստագետ եք, ինչը հաճախ չի հանդիպում: «Ոչ միայն արվեստում, ես ընդհանրապես բավարարված կին եմ»,- ժպտալով ասաց մեր զրուցակիցը: Կեսկատակ-կեսլուրջ հարցին, թե կարելի՞ է ամբողջ մի կյանք ստեղծագործել նույն թատրոնում, դերասանուհին պատասխանեց. «Կարելի է, եթե թատրոնը ղեկավարում է Երվանդ Խաչատուրովիչի նման նահապետը: Եթե օջախի հայրը հոգում է երեխաների բոլոր կարիքները, ապա նման հորից, որը նույնիսկ չափից ավելի խիստ է ու պահանջկոտ, միեւնույն է, երեխաները չեն փախչի»:
Մեր դիտարկմանը, թե ըստ Երվանդ Խաչատուրովիչի՝ աննշան դերը կոնֆետ եք դարձնում, օրինակ՝ «Պահանջվում է ստախոս»-ում (ռեժիսոր՝ Անուշ Սարգսյան) Կուլայի կերպարը, որը ժամանակին խաղացել է Լյուբա Լյուլեջյանը, որին Կարպ Խաչվանքյանը համարում էր այդ դերի լավագույն մեկնաբան, տիկին Բուռնազյանն ընդամենն ասաց. «Կոնկրետ այս դերում ինքս եմ որոշել ամեն ինչ՝ զգեստի դիզայնից մինչեւ կերպարի մեկնաբանությունը»:
Դիտարկմանը՝ մեծ հաշվով ձեզ հանդիպում ենք որպես կատակերգական ժանրի դերասանուհի, մեր զրուցակիցը հակադարձեց. «Եթե ինձ վստահեն, այսպես կոչված՝ լուրջ դերեր, ուրախությամբ կընդունեմ նման առաջարկները, մանավանդ հասուն տարիքում ասելիքս էլ ավելի է «գլուխ բարձրացրել»:
Զրույցի ընթացքում անդրադարձ եղավ նաեւ դերասանուհու մասնակցությամբ ֆիլմերին ու սերիալներին: Ասում են, որ նա նկարահանման հրապարակում մեկ դուբլից ավելի չի նկարահանվում, բայց քանի որ խաղընկերների մոտ հիստերիկ ծիծաղ է սկսվում, ռեժիսորը ստիպված է լինում տեսարանը կրկնել մի քանի անգամ եւս: Այս առիթով մեր զրուցակիցը հիշեց ռեժիսոր Գոռ Կիրակոսյանի «Կորած-մոլորվածը Հայաստանում» ֆիլմի այն կտորը, որտեղ ամերիկացին պարաշյուտով Թուրքիայից ընկնում է հայկական գյուղ, խոսում է անգլերեն, իսկ մերոնք չեն հասկանում եւ մտածում են, թե թուրքական լրտես է… «Գիշերով բարձր ձայներ լսելով դուրս եմ գալիս բակ, տեսնում էդ «շպիոնը» լվացքիս պարանից շորեր է վերցնում: Այդ պահին ես գեղջկուհու կերպարով ներկայանում եմ, նա էլ շատ կիրթ բարեւում է՝ հելլո: Էդ հելլո-ի վրա ասում եմ՝ հելլոն թաղի քեզ, այ բոմժ, կանգնիր, տղամարդ չե՞ս, ո՞ւր ես փախչում… ու սկսում եմ ցախավելով մի լավ սեւը տալ… Ի դեպ, այդ «հելլոն թաղի քեզ»-ը գաղթօջախներում դարձել է թեւավոր խոսք»,- պատմեց դերասանուհին:
Լուրերին, թե ասում են՝ Կարինե Բուռնազյանն անեկդոտի թագուհի է, նույնիսկ մի պաշտոնյայի գրազով հաղթել է՝ 3 օր առանց քնելու անեկդոտ պատմելով: Արվեստագետը հաստատեց դա, ասելով. «Նման բան եղել է, երեք օր ու գիշեր անեկդոտ լսելուց հետո պաշտոնյան դուրս եկավ չորեքթաթ, շշմած, հագուստը թափթփված, վերնաշապիկը վարտիքից դուրս, փողկապն էլ կախված վիճակով»:
ՍԱՄՎԵԼ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ,
23.01.2019
Լավ էլի…