«Երկնքի տակ բոլորի համար շատ տեղ կա…»
Ես տեսնում եմ իմ ընկերների դեմքերը Թբիլիսիում, Բաքվում և Երևանում ՝ տարբեր ազգությունների նկարիչների, բանաստեղծների, գրողների։
Ես սիրում եմ ողջերին և սիրով եմ հիշում հեռացածներին: Բայց ընդհանուր մեծ երկրի փլուզումը, որի համար ափսոսում էր մեծ ու իմաստուն Հրանտ Մաթևոսյանը, ազգամիջյան թշնամանքի կատաղի պայթյուն առաջացրեց։ Այնուամենայնիվ, ես միշտ հույս ունեի և մինչև հիմա հավատում եմ, որ Անդրկովկասի հարևան ժողովուրդները մի օր կհաշտվեն և ընդհանուր լեզու կգտնեն։
Ընտանիքում ինձ մեծացրել են որպես ինտերնացիոնալիստ։
Դեռ մանուկ հասակում, լսելով մեծերի պատմությունները վերապրած սարսափների մասին, ես հատկապես ցավագին եմ վերաբերվում «շրջափակում» բառին, իսկ Հռոմի քաղաքացիները իրենց քաջության դարաշրջանում ամաչում էին նման հաղթանակներից։
Եվ, եթե դա դեռ ամենը չէ, ապա իմացեք, որ, եթե պատերազմը պատերազմ է, ապա սովը և շրջափակումը ՝ վատ ու անարժան զենք է:
«Այս աշխարհը փոքր է պատերազմողների և չարերի համար»:
ՄԻԽԱՅԻԼ ՍԻՆԵԼՆԻԿՈՎ
բանաստեղծ, թարգմանիչ, «ռուսական պոեզիայի անթոլոգիա» ազգային նախագծի գլխավոր կազմողը, բազմաթիվ ռուսական և միջազգային մրցանակների դափնեկիր, բազմաթիվ շքանշանների ասպետ, Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս։
