Ուրեմն հանուն ծառերի մարդիկ կռվում են, իսկ հանուն մարդկանց՝ ոչ, որովհետեւ նրանք ինչ-որ քաղաքական ուժի հանրահավաքի մասնակիցներ են եղել: Մարդիկ չեն ուզում քաղաքականացնել իրենց քաղաքացիական շարժումը, մարդիկ խուսափում են քաղաքականությունից, որովհետեւ ուզում են մաքուր մնալ: Ուրեմն նրանք, ովքեր տարիներ շարունակ մեր երկում ենթարկվել են քաղաքական հալածանքների, նրանք, ովքեր պահանջում են ժողովրդավարություն եւ օրենք, մաքուր չեն: Իսկ գուցե եւ տհաս են այնքան, որ ոչ մի կերպ չեն ընկրկում, չեն վախենում, չեն ըաշառվում: Ուրեմն այն մարդիկ, ովքեր չեն հաշտվում մարտիմեկյան ոճրի անպատժելիության հետ, անհասկացող են, չգիտեն, որ կարեւորը ծառերն են, այն անշունչ արարածները, որոնք մարդու պաշտպանության կարիքն ունեն: Իսկ մարդիկ պաշտպանության կարիք չունեն, նրանց իրավունքները կպաշտպանեն մեր արդարագույն դարավորները, մեր հրեշտակ ոստիկաններն ու դատախազները, մարդու իրավունքների խիզախագույն պաշտպանը:
Ընդգծում եմ՝ ասածներիս մեջ բնապահպանների հանդեպ որեւէ բացասական երանգ մի՛ փնտրեք: Նրանք անում են այն, ինչ կարողանում են:
Զ. ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ
Կարդացեք նաև
«Չորրորդ ինքնիշխանություն»
