Արցախի անկախության առաջին իսկ տարիներից առայսօր ռուսաստանյան լրագրող, քաղաքական մեկնաբան Վադիմ Դուբնովը մեծ հետաքրքրությամբ հետևում է Արցախի կայացման գործին, քաղաքական և տնտեսական զարգացումներին: Այդ իսկ պատճառով նրա այցերն Արցախ կրում են պարբերական բնույթ: Վերջին օրերին, Վ. Դուբնովը նորից Ստեփանակերտում էր: karabakh-life–ը կարճատև զրույց ունեցավ փորձառու լրագրողի հետ
-Վերջին օրերին, իրավիճակը առաջնագծում բավականին լարված էր: Ինչպես ասում են, չեզոք ու կողքից հայացքը ավելի սուր է լինում: Ի՞նչ կասեք, տիրող մթնոլորտում պատերազմի հոտ կամ մարդկանց մոտ լարվածություն զգացու՞մ էր:
-Ղարաբաղը նման չէ պատերազմող, նույնիսկ անգամ պատերազմի նախապատրաստվող երկրի: Նախ, ես նկատում եմ, որ զբոսաշրջիկների քանակն է տարիների հետ ավելանում : Ասեմ, որ և նրանք, և տեղացիները բավականին հանգիստ են: Կարելի է մտածել, որ նրանք չգիտեն ինչ է կատարվում կամ էլ գիտեն և հենց դրա համար էլ հանգիստ են:
-Դուք արդեն եղել եք դիրքերում, զրուցել եք զինվորների ու սպաների հետ: Հանդիպել եք նաև հասարակ քաղաքացիների: Ի մի բերելով տեսածն ու լսածը, ի՞նչ հանրագումարի եք եկել:
Կարդացեք նաև
-Առաջնագծում տեղի ունեցած լարվածությունը կարծես մարդկանց մեջ արթնացրեց քսան տարվա վաղեմության հիշողություններ՝ սակայն առանց հուզումների, բայց հպարտ ու միաբան: Լարվածության շուտափույթ հաղթահարումը սովորաբար մեկնաբանվում է ղարաբաղյան բանակի քաջությամբ և ադրբեջանցիների վախկոտությամբ: Սակայն,ինձ թվում է, ամեն ինչ այդքան էլ միանշանակ չէ: Ինչպես ցույց տվեց կարճ բախումը, ադրբեջանական բանակը չցուցաբերեց այն հմտություններն ու տեխնիկական հագեցվածությունը, ինչի մասին այդքան նախանձով խոսվում է Հայաստանում, նկատի ունենալով հակառակորդի ֆինանսական ռեսուրսները: Ըստ իս, Ղարաբաղյան կողմն էլ այնքան համոզիչ չէր երևում: Պատկերացումներն այն մասին, որ սահմանը հուսալիորեն անառիկ է , պարզվեց, որ բավականին կասկածելի է, և այն խոցելի է ոչ միայն Քելբաջարում: Պարզվեց նաև օպերատիվ պատրաստվածությունն ու հետախուզությունը հետազոտման լուրջ կարիք ունեն: Մի խոսքով, եթե տեղի ունեցածը համարենք մարտական ստուգարք, ապա կողմերից ոչ մեկն էլ չի կարող համարել, որ այն լավ հանձնեց:
-Եթե խոսում եք սահմանի խոցելիության մասին, խոսքը երևի տեխնիկական հագեցվածության մասի՞ն է: Որովհետև, միակ բանը, ինչն անհերքելի է ՝ դա հայ զինվորի մարտական ոգին է :
-Այո: Ղարաբաղյան որոշ վերլուծաբաններ, ընդհանուր առմամբ, համամիտ են նման գնահատականի հետ՝ ենթադրում են, որ դրա հիմնական մեղավորը անարդյունավետ իշխանությունն է , որը, նաև, բավականին կոռումպացված է: Զարմանալին այն է, որ իշխանությունները չեն էլ թաքցնում գայթակղություններին տրվելու իրենց հակումները, կարծես այն չհամարելով դատապարտելի:
Նյութի մանրամասները կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում
