«Սարգսյան-Ալիեև հանդիպման շեշտադրումները կփոփոխվեն ելնելով կոնկրետ Ղարաբաղում ընթացքող իրավիճակից»,- անվտանգության հարցերով փորձագետ, միջազգայնագետ Արմենակ Մինասյանցը պատասխանեց այն հարցին, թե Հայաստանում և Թուրքիայում կատարված վերջին դեպքերը կարող են արդյոք փոխել այդ հանդիպման շեշտադրումը:
Նա նշեց, որ երեկ ՊԲ-ն հայտնեց, Լեռնային Ղարաբաղում 260-ից ավել դեպք է եղել հրադադարի ռեժիմի խախտման. «Սա արդեն անհանգստացնող է: Ադրբեջանը զերծ չի մնալու ավանդական մարտավարությունից, քանի որ բոլոր կարևոր միջազգային հանդիպումներից առաջ մշտապես լինում է դիվերսիա»:
Միջազգայնագետի խոսքով Նիսի դեպքերը բավականին մեծ արձագանք են ստացել, և Ֆրանսիայի առաջնային խնդիրը սեփական երկրի ազգային անվտանգության պահպանումն է. «ԼՂ-ի մասով բնականաբար Ֆրանսիան ձգտելու է իր գործողությունները ծավալել և Ղարաբաղի պարագայում, իհարկե, Ֆրանսիան ունի ազդեցության լծակները, որպես եվրոպական կողմից միակ ներկայացուցիչը Մինսկի խմբում: Բնականաբար Ֆրանսիան իր սեփական քաղաքականությունը փորձելու է նաև այստեղ որոշակի շտկումների բերել»:
Մինասյանցի կարծիքով բանակցային գործընթացի պարագայում ստեղծվել է մի իրավիճակ, որտեղ բոլոր ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահողները ձգտում են հասնել նրան` ում խաղի կանոններով է ընթանալու այս բանակցային գործընթացը. «Ադրբեջանն ու Հայաստանն ունեցան հանդիպում Վիեննայում Քերիի նախաձեռնությամբ, ունեցան պետերբուրգյան հանդիպում նախագահ Պուտինի միջնորդությամբ, և հիմա կարծես թե ֆրանսիայի հերթն է:
Կարդացեք նաև
Իհարկե, կարելի է ասել` ինչ լավ է, համանախագահները սկսել են աշխատել, ամեն երկիր ամեն ամիս կազմկակերպում է հանդիպում, ինչպիսի փոխգործակցություն կա Մինսկի խմբի մեջ: Բայց իրականում շատ ավելի պարզ է, բոլորի միջև ընթանում է ընդգրկված մրցակցություն նախաձեռնությունը չկորցնելու համար»:
Փորձագետն ավելացրեց, որ հանդիպումների նմանատիպ ինտենսիվությունը առաջին հերթին պայմանավորված է պատերազմի վերսկսման անթույլատրելիությամբ, բայց իրականում կան ներքին մեծ տարաձայնություններ համանախագահող երկրների միջև, և խնդիրները կատարելապես չեն սկսվում և ավարտվում ԼՂ-ով. «Մինսկի խումբը հազվագյուտ ֆորմատ է: Ֆրանսիան ԱՄՆ-ն և Ռուսաստանը, որ այդքան մեծ տարաձայնություններ ունեն` մասնավորապես Սիրիայի և Ուկրաինայի հարցերում, վերջապես մեկ հարթակում են, որտեղ բոլորն ուզում են խաղաղություն, բայց այս պարագայում էլ կա մեծ պարադոքսալ խնդիր, անգամ խաղաղություն գտնելու մեթոդները տարբեր են մեկը մյուսից»:
Արփի ԿԻՐԱԿՈՍՅԱՆ
