Հարցազրույց բանաստեղծ, հրապարակագիր Մերուժանի հետ
– Այս օրերին պաշտպանության նախարարությունն առաջարկում է «Պաշտպանության մասին» ՀՀ օրենքում լրացումներ կատարելու նախագիծը, համաձայն որի, ստեղծվելու է աշխարհազոր: Ի՞նչ կարծիք ունեք:
– Ձեր հարցին անհրաժեշտ է հետեւյալ պատասխանը. նախ եւ առաջ հարկ է նշել, որ Հայաստանի Հանրապետությունը ամեն վայրկյան կարող է ենթարկվել ադրբեջանական հրոսակների հարձակմանը, ինչին ի պատասխան, պետք է դրսեւորել հնարավորինս բարձր պատրաստականություն, զինված ուժերին պետք է բերել մարտական պատրաստվածության, ինչը կարող է գրավական հանդիսանալ մեր հաղթանակին:
Ինչպես գիտենք, Հայաստանի զինված ուժերը այսօր առավել մարտունակ են, քան եղել են երբեւէ, զինված են գերժամանակակից ռազմական տեխնիկայով եւ ունեն ֆիզիկական պատրաստվածություն՝ դիմակայելու ցանկացած հարձակման: Ինչ վերաբերում է այսօրվա աշխարհազորայինների հավաքին, ապա հիշենք, որ բոլոր ժամանակներում պատերազմող երկրները իրենց թիկունքում ունեցել են անցյալում կռված եւ այժմ՝ փորձառու զինվորներ, սպաներ եւ զորահրամանատարներ:
Կարդացեք նաև
Մի խոսքով, միանգամայն ճիշտ է այս զորահավաքը, այն բխում է մեր օրերի պահանջից:
Ավելացնենք, որ սա նաեւ իր մեջ պարունակում է քաղաքական որոշում, երկրի պաշտպանական հզորությունը կայացնելու եւ դիվանագիտության մեջ ավելին ներկայանալու համարձակություն:
– Մենք պատրաստվում ենք պատերազմի՞, թե՞, աշխարհազոր ստեղծելով, «լուծարում ենք» ԵԿՄ-ն:
– Միանգամայն՝ ոչ, որովհետեւ այդ հարցի պատասխանը վերջերս սպառիչ կերպով տվել է այսօրվա պաշտպանության նախարարի տեղակալ Գաբրիել Բալայանը, եւ պարզաբանել, որ աշխարհազորն այսօր իրենից ներկայացնում է պաշտպանողական բնույթի միավոր, այլ ոչ՝ հարձակողական: Ուստի, հավատալ Երկրապահ կամավորականների միության վերացման մասին արվող ասեկոսեներին, ճիշտ չի լինի:
– Մերուժան, Ձեզ բավարարո՞ւմ են պաշտպանության ոլորտի նշանակումները:
– Այսօրվա նշանակումները այսօրեական են եւ խիստ տեղին: Հնարավոր չի այս պայմաններում, երբ Արցախի եւ Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունը որդեգրել է խաղաղ համագործակցություն, այս հանգամանքում լրացուցիչ դեր չկատարի ռազմական համագործակցությունը, ինչի հետեւանքն են նոր նշանակումները:
– Վերջերս վարչապետի գլխավոր խորհրդական նշանակվեց պաշպանության նախկին նախարար Վաղարշակ Հարությունյանը: Նա ասոցացվում է ռուսաամետ քաղաքական գործիչների հետ: Այդպե՞ս է:
– Գեներալ Վաղարշակ Հարությունյանը ռուսական բանակի բարձրաստիճան սպաներից մեկն է, ով նախկինում զբաղեցրել է ՀՀ պաշտպանության նախարարի պաշտոնը:
Այս նշանակումը մի քանի ենթադրությունների առիթ է տալիս.
ա) Վաղարշակ Հարությունյանն իր ներկայությամբ կարող է ծառայել որպես Հայաստանի եւ Ռուսաստանի միջեւ ինչպես քաղաքական, այնպես էլ ռազմական կապող օղակ, որովհետեւ ինքներս քաջ գիտենք, որ հայ-ռուսական հարաբերությունները այնքան էլ բարձր մակարդակի վրա չեն գտնվում: Այս դեպքում նպատակահարմար էր վերոհիշյալ նշանակումը:
բ) Կա նաեւ ենթադրություն, որ այս նշանակումն անուղղակի զգուշացում էր ներկայիս պաշտպանության նախարարին, որ հակառակ կողմնորոշման դեպքում պետության ռեզերվում կա փոխարինող պետական գործիչ՝ ի դեմս Վաղարշակ Հարությունյանի:
Իհարկե, սա թյուրիմացաբար ներթափանցված ենթադրություն է, որը մեր քաղաքական առօրյայում տեղ ունենալ չի կարող: Առավել անհերքելի է այն փաստը, որ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարը եւ Հայաստանի նույն գերատեսչության ղեկավարը գտնվում են հավասարը հավասարի մակարդակում՝ իրավահարաբերությունների մեջ:
գ). Մենք որեւէ ժամանակ չենք ունեցել այնպիսի հեղինակություն վայելող պաշտպանության նախարար, ինչպիսին Դավիթ Տոնոյանն է: Վերջինս իրավամբ վայելում է իր ժողովրդի եւ մեր բանակի հարգանքն ու համակրանքը՝ լինելով առաքինի հայ, եւ դաստիարակված ազգայնական հոգեբանությամբ, նա իրեն դրսեւորում է հանուն օրենքի եւ պետության ամրապնդման, ռազմական գործչին վայել, արժանապատիվ կեցվածքով:
Այսու ավելորդ է անհարկի միջամտությամբ եւ սադրիչ ենթադրություններով փորձել սեպ խրել բանակի եւ երկրի քաղաքական ղեկավարության միջեւ, այն դեպքում, երբ այս երկուսի միջեւ տիրում է բացարձակ համերաշխության մթնոլորտ:
Հարցազրույցը՝
Ռուզան ՄԻՆԱՍՅԱՆԻ
«Առավոտ» օրաթերթ
05.09.2020
