«Մեկ անգամ ևս ես համոզվեցի, որ պատերազմը շարունակվում է»,-«Դեբատ» բանավեճի ակումբում հրավիրված քննարկման ընթացքում այսպիսի կարծիք հայտնեց ՀՀ նախկին սոցապնախարար Ռազմիկ Մարտիրոսյանը:
Ըստ նրա՝ հայ հասարակությունն այսօր գտնվում է, իր բնորոշմամբ, տեղեկատվական ահաբեկչության մեջ, ինչը հանգեցնում է անհաշտության, չարության, ատելության: Նա մտահոգված է՝ մենք որպես հասարակություն երեսուն տարի չենք փորձել մասնագիտական վերլուծություն կատարել, թե որպես հասարակություն ինչ թերություններ ու ձեռքբերումներ ունենք: Նա շարունակեց. «Այս ամիսներին կարծեք որոշակի տեղաշարժ է տեղի ունեցել: Արդեն ձևավորվել է մասնագիտական կենտրոնների անհրաժեշտությունը: Կենտրոնների, որոնք քաղաքական չեն, չունեն քաղաքական պատվեր»:
Անդրադառնալով 1980-ականների վերջին՝ նա ասաց. «Դեռևս ութսունականների վերջին, երբ սկսվեց ղարաբաղյան շարժումը, մենք ունեցանք սումգայիթյան ջարդերը: Իմ դիտարկմամբ՝ հայ հասարակությունն այդ ժամանակ որևէ զարգացում չէր ապրել ցեղասպանությունից հետո: 1915-ից 1988-1990-ականները՝ մենք որպես ազգային հասարակություն դեռևս գտնվում էինք խեղճացած, դեպրեսիոն վիճակում: Ջարդերից հետո հայ ժողովուրդը ձեռք էր պարզում օտարներին, լաց լինում, որ մեզ բռնաբարում են: Այդ ժամանակ ձևավորվեց ֆիդայական շարժումը, որ միայն զենքով կարելի է պաշտպանել մեր արժանապատվությունը»:
ՄԱԿ կուսակցության նախագահ Գուրգեն Արսենյանը հակադարձեց. «Ես կատեգորիկ համաձայն չեմ այս տեսակետին: Կներեք, բայց ոչ թե ֆիդայական, այլ անկախության շարժում»:
Կարդացեք նաև
Ռազմիկ Մարտիրոսյանն ասաց՝ սկսել են Ղարաբաղյան շարժումով՝ «Լենին, պարտիա» լոզունգով: Նա հավաստիացրեց՝ այդ ժամանակ դեռ անկախության խնդիր չի եղել:
Խոսելով արցախյան երկրորդ պատերազմի մասին՝ նա նշեց՝ նորից վերադարձ կատարեցինք ֆիդայականությանը և ասաց. «Այս պատերազմի ժամանակ գերագույն գլխավոր հրամանատարը եթերով հանձնարարեց ջոկատներ ստեղծել և ջոկատներով մասնակցել պատերազմին»:
Գուրգեն Արսենյանը կրկին արձագանքեց. «ԳՇ պետին հարցրեք, թող պատասխանի: Մի հատ հարցրեք ԳՇ պետին՝ ի՞նչ ասացին, որ Փաշինյանը վեր կացավ տենց բաներ ասաց»:
Ռազմիկ Մարտիրոսյանը արձագանքեց. «Ես լսել եմ իմ գերագույն գլխավոր հրամանատարին լայվը, եթերային հանձնարարությունը»:
Նրա փաստմամբ՝ այսինքն՝ միանձնյա, ուղղաձիգ ենթակայության սկզբունքը խաթարվեց, և նորից վերադարձանք ֆիդայական վիճակին: Ըստ նրա՝ սա պատմական նահանջ էր մեր ձեռքբերումներից:
Խոսելով Շուշիի մասին՝ նա ասաց. «Շուշիի ազատագրումը դուրս բերեց մեզ ընկճախտից: Մի ողջ ժողովուրդ դուրս եկավ ավելի ազատ գործունեության շրջան: Շուշիի ազատագրումը ազգային ոգու գենետիկ պայթյուն առաջացրեց: Շուշին սովորական դժգույն քաղաք չէր: Այսօր հարված է հասցվում մեր ինքնության ոգուն: Սրանք ոչ նյութական կորուստներ են, որոնք իրենց ազդեցությունն են գործում»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
