Ինչո՞ւ մեզանում ոչ մի կերպ չեն կայանում քաղաքական կուսակցությունները, իսկ իշխանական կուսակցությունները, որպես կանոն, դառնում են աշխատանքի բորսաներ` անգաղափար, անսկզբունք, շահամոլ մարդկանցից կազմված, ու անմիջապես քանդվում են, երբ այդ կուսակցությունը զրկվում է իշխանությունից: Թվում է, թե պառլամենտական կառավարման համակարգը, որը 2015-ի Սահմանադրությամբ ներդրվեց մեզանում, պետք է խթաներ կուսակցությունների կայացումը, քանի որ անգամ տեղական ինքնակառավարման մարմինները ձեւավորվում են կուսակցական սկզբունքով, եւ եթե դու ուզում ես քաղաքականությամբ զբաղվել, ապա չկա այլ ելք, քան որեւէ կուսակցության անդամագրվելը եւ կուսակցաշինական աշխատանքով զբաղվելը: Բայց մաքուր կուսակցական աշխատանքը, կուսակցություն կայացնելը, ազնիվ եւ արդար պայքարով առաջ գնալը եւ մեր հանրությունից քվե ստանալը ծանր աշխատանք է` հայ մարդը, որքան էլ մեզ խաբենք, թե աշխատասեր է, եւ տարբեր լեգենդներ հյուսենք, խորքում ծույլ է, գլուխ պահող, հեշտ կյանքի վազող: Եվ ստացվեց այնպես, որ քաղաքականությամբ զբաղվելը, կուսակցություններ պահելը նույնպես մեզանում դարձավ բիզնես:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
