ՈՋԻԼԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ ՉԻ ՕԳՆԻ Այսօր հայոց լեզվի եւ գրականության բանավոր քննության երկրորդ օրն է, իսկ առաջին օրվա արդյունքներն առանձնապես ցնցող չեն: Առաջին օրվա 56 մասնակիցների 20 տոկոսն ստացել է անբավարար: Ամենաբարձր միավորը գրանցվել է 19-ը: Երեկ ԿԳ նախարարը նշեց, որ ներկա է եղել այս քննությանը, երբ մի աղջիկ դժգոհ է եղել իր 12 միավորից: Հանձնաժողովի անդամները լրացուցիչ հարցեր են տվել, եւ պարզվել է, որ դիմորդը չի կարողացել հիշել Իսահակյանի ու Տերյանի ժողովածուներից գոնե մեկը: Աղջկան մնում էր միայն հուսալ, որ իր ստացած գնահատականը չի իջեցվի: Հայոց լեզվի եւ գրականության բանավոր քննության առարկայական հանձնաժողովի նախագահ Վազգեն Սաֆարյանը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ թեպետ յուրաքանչյուր երեխայի քննում են մոտ կես ժամ, սակայն դիմորդի գիտելիքները ստուգելու եւ գնահատելու համար 10 րոպեն էլ բավարար է, մնացած ժամանակահատվածում քննողը միայն նրան համոզում է, որ ինքն արժանի է այդ գնահատականին: 13 ստացած մի դիմորդ էլ դժգոհ էր քննողներից, որովհետեւ վերջիններս, ըստ նրա, անընդհատ ընդմիջում էին, ու ինքն էլ հոգեբանորեն ճնշվում էր: Հանձնաժողովի նախագահը չժխտեց ընդհատումների դեպքերը, եւ ասաց, որ դա աշխատում են հասցնել նվազագույնի, ընդմիջում են միայն այն դեպքերում, երբ դիմորդն սկսում է հեռանալ կոնկրետ հարցից: Ականատես եղանք նաեւ մի գրեթե գերազանց պատասխանի: Lիազորներից մեկը (ի դեպ, օրինացերկրացի, դպրոցի տնօրեն) անգամ ցանկություն հայտնեց այդ դիմորդին, դեռ չընդունված ու չսովորած, տանել իր դպրոցում աշխատելու: Հանձնաժողովի կին անդամներից մեկն առանձնապես ցնցված չէր պատասխաններով: Մեր այն հարցին ի պատասխան, թե տարբերությունը մե՞ծ է մարզերի եւ մայրաքաղաքի դիմորդների միջեւ, նա հիշեց վերջին տարիների մի դեպք, երբ Ապարանից եկած մի դիմորդ փայլուն 20-ի էր պատասխանել. «եւ նրա պատասխանը հավասար էր այդ տարվա բոլոր լավ պատասխաններին՝ միասին վերցրած»: Վազգեն Սաֆարյանը հաստատեց մեր այն կարծիքը, որ դիմորդներն ավելի շատ կաղում են գրականությունից ու բառապաշարից, ինչն էլ, նրա կարծիքով, քիչ կարդալու արդյունք է: «Հարցն այն չէ, որ դիմորդը գեղեցիկ բառեր ասի, որն էլ դառնում է մի ուրիշ ծայրահեղություն: Պարզապես պետք է ստեղծագործությունը նորմալ հայերենով ներկայացնել: Այս հարցում նաեւ ռեպետիտորների մեղքը կա: Չէի ուզենա տարբերություն դնել, բայց մանավանդ դպրոցներում ուսուցիչների մեջ դեռեւս մնում է գեղեցկախոսությունը, չասեմ՝ ճոռոմաբանությունը, խելոքության տեղ անցկացնելու հակումը»: ՀԱՍՄԻԿ ԲՈՒԴԱՂՅԱՆ