2000-2011թթ. Արա Ավետիսյանը եղել է ՀՀ կրթության եւ գիտության փոխնախարար, իսկ 2011 –2014թթ. մարտին՝ Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի ռեկտոր։ Այժմ նա ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի մեխանիկայի ինստիտուտի դեֆորմացվող համակարգերի դինամիկայի եւ կապակցված դաշտերի բաժնի վարիչն է։
– Պարոն Ավետիսյան, այսօր թե պետական, թե մասնավոր բուհերում կրթությունը վճարովի է, ինչը բավականին թանկ հաճույք է մեր երկրի բնակչության համար։ Արդյոք մեր կրթական համակարգը բավարարում է այն պահանջները, որոնց համար ուսանողը վճարում է։ Ստանո՞ւմ են մեր ուսանողները որակյալ, արդի աշխարհում պահանջարկ վայելող կրթություն։
– Գիտեք, ինձ ավելի շատ հուսահատեցնում է, որ ես իմ գործընկերների հետ, կարողանալով հայթայթել ոչ բյուջետային միջոցներ, միջազգային դրամաշնորհներ բուհերի զարգացման համար, եւ բյուջեից համաֆինանսավորումը կազմում էր 10-15 տոկոս, եւ մենք ստեղծեցինք միջազգային չափանիշներին համապատասխան լուրջ լաբորատոր բազա։ Ինձ հուսախաբ արեց այդ գրագետ, չափահաս կազմի վերաբերմունքը։ Ես կարծում էի, թե մենք մի քանի հերթափոխով պետք է աշխատենք, եւ մենք ստիպված կլինենք ժամակարգ սահմանել։ Սակայն մի որոշակի զանգվածի մեջ մղման, հետաքրքրասիրության բացակայությունն ինձ հիասթափեցրեց։ Հիմա ո՞ւմ մեղադրենք դրա համար։ Ինչո՞ւ ուսանողը կարող է բացակայել դասերից, իսկ հետո ուսխորհրդի նախագահ լինել։
Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
