3-ամյա Ֆլորան ամեն օր մորը հարցնում է` մամ, պապան ե՞րբ է գալու, զանգի պապայի հետ խոսամ: Արցունքները խեղդելով մայրը` Էլզան, որն ընդամենը 20 տարեկան է, եւ դեռեւս ինքը կարիք ունի մայրական գուրգուրանքի, չգիտի երեխային ինչպե՞ս ասի, որ հայրն այլեւս չի գալու: Որքան էլ ասում է, որ` «պապան հերոս» է դարձել կամ երկնքում է, երեխան ոչ մի կերպ չի հասկանում, հաջորդ վայրկյանին փոքրիկը կրկին հորն է ուզում:
Ապրիլյան քառօրյա պատերազմն այս ընտանիքում էլ իր հետեւից թողեց որբացած երեխաներ: 2-ամյա Անգելինան եւ 3-ամյա Ֆլորան (լուսանկարում) մարտական գործողությունների ժամանակ Ջեբրայիլում ապրիլի 4-ին զոհված Վարդան Թադեւոսյանի երեխաներն են:
Հերոսի հարազատները պատմում են, որ Վարդանը թեժ մարտերի ժամանակ արնաքամ է եղել, զրկվել է ոտքից, բայց չի նահանջել, զոհվել է՝ թշնամու բանակից երկու հոգու ոչնչացնելով:
Արդեն 38 օր է՝ երեխաներն առանց հոր են ապրում. երեխաների խնամքը, վշտի հետ միասին` մոր ուսերին է ծանրացել: Ամուսնու մահը խաթարել է ընտանիքի անդորրը:
Կարդացեք նաև
Այս օրերին Էլզան երեխաների հետ Թալինում է` հորեղբոր տանն է ապրում, մինչեւ որ ամուսնու մահվան 40 օրը կլրանա: Երիտասարդ կինը չգիտի իր հետագա անելիքը, մոլորվել է. երկու փոքրիկ երեխաները ձեռքին՝ չի կողմնորոշվում ինչպե՞ս է կազմակերպելու հետագա կյանքը: Ո՛չ աշխատանք ունի, ո՛չ բնակարան:
Aravot.amի հետ զրույցում հերոսի կինը պատմեց, որ քառասունքից հետո Ջեբրայիլ է մեկնելու, իրերի հետեւից. Էլզան այլեւս չի կարող բնակվել զինվորականներին հատկացրած հանրակացարանում, ամուսնու մահից հետո հերոսի ընտանիքին տրամադրած սենյակը վերցնելու են: Նրա խոսքերով, այսպես թե այնպես, հանարակացարանը չունի կոմունալ հարմարություններ, բայց այդ ամենին դիմացել է, քանի որ ամուսնու կողքին է եղել:
Ի՞նչ եք անելու՝ հարցին ի պատասխան, Էլզան երկար լռում է ու ասում` չգիտեմ, երեւի վերադառնամ Հայաստան, բնակարան վարձեմ ու մի գործ գտնեմ: Երեխաներին պահելու համար միջոցներ հայթայթելու հարցն օր ու գիշեր երիտասարդ կնոջը հանգիստ չի տալիս:
Խոստացել են երեխաներին նպաստ նշանակել, բայց դեռեւս չեն զանգել եւ անհրաժեշտ փաստաթղթեր չեն պահանջել: Էլզան մասնագիտություն չունի, սակայն որոշել է վարսավիրի արհեստ սովորել ու այդ ճանապարհով գումար վաստակել, բայց մինչ այդ ընտանիքի ապրուստն անորոշ է: Հերոսի ընտանիքին անհատներ օգնել են, բայց պետական աջակցություն դեռ չի եղել:
Էլզան ծնունդով Թալինից է, սակայն փոքրուց բնակվել է Ղարաբաղում եւ այնտեղ էլ ծանոթացել Վարդանի հետ: Էլզան գիտի առանց հոր մեծանալու ցավն ու դժվարությունները եւ այդ պատճառով էլ սիրտը ցավում է երեխաների կարգավիճակի համար: Նա էլ դպրոցական է եղել, երբ հորը հիվանդության պատճառով կորցրել է: Ինչպես մեզ հետ զրույցում Էլզան է ասում` մոր կարիքը շատ է զգում, բայց քանի որ 4 եղբայրներն այս օրերին դիրքերում են, մայրը չի կարողանում նրանց թողնել ու իր հետ Հայաստան վերադառնալ: Էլզայի երկու եղբայրը պայմանագրային զինծառայող են, մյուս երկուսն էլ` կամավոր են մեկնել առաջնագիծ:
Ամուսնու ծնողները, եղբայրը նույնպես Ջեբրայիլում են բնակվում, չնայած դրան` Վարդանին հուղարկավորել են Շիրակի մարզի հայրենի գյուղում` Գետափում:
Լուսինե ԲՈՒԴԱՂՅԱՆ
