Հուշաթերթիկ «գրելուց» առաջ պետք է կոնկրետ հրահանգավորել մաքսային մարմիններին՝ բոլորին մաքսազերծել նույն սկզբունքներով եւ նույն «շկալաներով»։ Այն պաշտոնյաները, որոնք կխախտեն օրենքի այս պահանջը, պետք է որպես քրեական հանցագործներ կանգնեն արդարադատության առաջ։ Քանի դեռ իշխանությանը նման հրահանգ չի տվել, ուրեմն՝ շարունակում է կոռուպցիոն մեխանիզմով կառավարել։ Որովհետեւ օլիգարխի չմաքսազերծվող ապրանքի դիմաց շատ ավելին է մուծվում վերեւներում։ Այդ «մուծումները», հայտնի է, չեն էլ մտնում բյուջե, այլ գնում են կոնկրետ մարդկանց ընտանեկան բյուջե։
Հիմա, եթե իշխանությունն իսկապես ուզում է պայքարել կոռուպցիայի դեմ, ուրեմն՝ պետք է համակերպվի, որ իր անձնական բյուջեն այսօրվանից էականորեն կրճատվում է, որովհետեւ օլիգարխներին այլեւս լավություն չի անելու ու դրա դիմաց միլիոնների «մաղարիչ» չի ստանալու։ Փոխարենը հենց ինքն է առաջին հերթին դառնալու ազատ մրցակցության երաշխավորն ու սկսնակ գործարարների իրավունքների պաշտպանը։
Դժվար բան ենք առաջարկո՞ւմ։ Ոչ՝ ամենեւին, եթե իհարկե իշխանությունը քաղաքական կամք է գտել իր մեջ պայքարելու կոռուպցիայի դեմ։ Դատելով վերջին օրերի «թիթիզություններից», այս պահին գոնե կարող ենք արձանագրել, որ իշխանությունը ոչ թե ցանկություն ունի պայքարելու կոռուպցիայի դեմ, այլ պարզապես փորձում է ինչ-ինչ քայլերով մեղմել հասարակության եւ իշխանության միջեւ ծայրաստիճան լարվածության հասած անվստահության մթնոլորտը։
Վերջին հաշվով կոռուպցիայի դեմ պայքարն ու իշխանության հեղինակության բարձրացումը տարբեր բաներ են։ Առաջինի համար քաղաքական կամք է անհրաժեշտ, երկրորդի համար՝ գուցե մի քանի լավ PR մասնագետներ։
Կարդացեք նաև
Գոհար ՎԵԶԻՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
