Դրական բոլոր տեղաշարժերի մեջ, գոնե ներկա պահին եւ հատկապես այսպես կոչված քառօրյա պատերազմից հետո, նկատվում է հախուռն, բայց մակերեսային մոտեցում, ամբողջ ոլորտը, նրա գաղափարաբանությունը, փիլիսոփայությունը եւ մեր երկրի համար դրա կիրառման առանձնահատկությունները ճիշտ կամ խորությամբ չհասկանալու միտումներ, որոնց շարունակման պարագայում մենք կունենանք հակառակ արդյունքներ, որոնցից է, օրինակ, կենտրոնացումը ծրագրաշարերի (chip) արտահանման վրա, որը, ճիշտ է, եկամուտով ապահովում է ազգաբնակչության մի փոքր խմբի, սակայն սպառնում է կախվածության մեջ դնել մեր երկիրը, ինքնասահմանափակվել, ընդհուպ` ինքնախեղդվել:
Ուստի, այսօր, Հայաստանում, կառավարություն եւ մասնավոր հատված, առավելագույն լրջությամբ եւ գիտությամբ պետք է զբաղվեն ՏՀՏ ոլորտի զարգացման խնդիրներով, առանց միմյանց խանգարելու, առանց ցուցադրականության եւ առանց ինքնաբավարարվածության դրսեւորումների: Մենք առնվազն 30 տարով հետ ենք մնացել միջազգային զարգացումներից: Եվ հայկական «կամաց-կամացը» այլեւս կործանիչ է մեզ համար:
Հակոբ Ավետիքյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այս համարում
