ՀՀ վարչապետը եւ Արցախի նախագահը երեկ հանրությանը տեղեկացրին իրենց ազգօգուտ գործունեության կարեւոր արդյունքներից մեկի մասին՝ դեկտեմբերի 19-ին եռօրյա սուգ է հայտարարվում, որն ազդարարվելու է նաեւ երթով: Չնայած վերը նշված երկու պաշտոններն այժմ շատ առումներով նոմինալ են, այդ անձանց իշխանությունը միանգամայն բավարար է՝ սգո երթ կազմակերպելու համար:
Նոյեմբերի 9-ից բոլորս սգի մեջ ենք, նախեւառաջ՝ նրանք, ովքեր այս պատերազմի ժամանակ հարազատ եւ տուն են կորցրել: Ես եւ, կարծում եմ, շատ-շատերը սգի մեջ ենք նաեւ այն պատճառով, որ մի քանի հազար մարդու նահատակությունից կարելի էր խուսափել կամ, համենայնդեպս, խիստ կրճատել, եթե չլիներ գերագույն հրամանատարի հիվանդագին փառամոլությունը եւ ինքնահաստատվելու անզուսպ ձգտումը: Ես սգում եմ, որ, այդքան զոհեր ունենալով, մենք պարտվեցինք՝ ոչ միայն տարածքներ կորցրեցինք, այլ վտանգի տակ դրեցինք հայոց պետականությունը: Ես սգում եմ նաեւ, որ վարչապետը, նախարարները, «իմքայլականները» դեռ սիրտ ունեն ելույթներ ունենալու, ինքնարդարանալու, PR-վելու, պայծառ ապագա խոստանալու, հաճախ նաեւ՝ հոխորտալու, սպառնալու, մեղադրելու: Ստացվում է, որ իշխանության մասին ցանկացած ոչ փառաբանող դատողություն թշնամական քարոզչություն է եւ ահաբեկչություն:
Քաղաքական ղեկավարությունը եւ զինվորականները դեռեւս չեն ներկայացրել հանրությանը, թե ինչպես, ինչ հանգամանքներում է զոհվել մեր զինվորների մեծ մասը: Մենք կարդում ենք եւ լսում ենք տարբեր պատմություններ, թե ինչպես են զոհվել խրամատներում նոր-նոր հայտնված հարյուրավոր 18-20 տարեկան երիտասարդներ, երբ «օդից կրակ էր թափվում»: Չեմ ուզում մանրամասների մեջ մտնել, քանի որ մեր իմացածն, ի վերջո, դրվագներ են: Ղեկավարներն ունեն ամբողջական պատկերը, որը, վստահ եմ, վկայում է նրանց անճարակ, դիլետանտ, անկազմակերպ եւ անպատասխանատու լինելու մասին:
Նահատակների հիշատակը հարգելու լավագույն ձեւը կլիներ մեղքերի խոստովանությունը, ներողություն խնդրելը եւ հեռանալը: Բայց այս՝ հոգեպես կույր աթոռապաշտների պարագայում դա, իհարկե, բացառված է: Փողոցում չկան հարյուր հազարավոր բողոքողներ, ուրեմն՝ իշխանությունը լավ է աշխատում եւ ոչ մի բանի համար պատասխանատու չէ:
Կարդացեք նաև
Փոխարենը կան անվերջ ելույթներ եւ ուղերձներ: Քանի որ վարչապետը սիրում է ելույթներ ունենալ եւ «սրտիկներ» ստանալ, եւ այդ սրտիկները նրա համար, ըստ ամենայնի, ավելի կարեւոր են, քան մարդկային կյանքերը, նա, շատ հավանական է, ելույթ կունենա նաեւ դեկտեմբերի 19-ին: Եվ քանի որ նա սիրում է ինչ-որ բան առաջնորդել, նա այս անգամ կառաջնորդի պարտության երթը:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Արդեն պարզա ինչա տեղի ունեցել: Սյամոն էլ խոստովանեց Ջաբրաիլում կանկրետ Հորադիզում Ու Լելեթեփեյի ուղղությամբ մեծ հակագրոհներ են եղել, որոնք ավարտվել են հսկայական զոհերով ու տեխնիկայի կորուստներով: Փորձա եղել ոչ մի թիզ չտալ, մի բանել ավել հող գրավել, ինչն էլ բերելա աղետի:
Հիմնական զոհերը եղելա հենց էտ անիմաստ հակագրոհների ժամանակ:
Խրամատներում բլինդաժներում գտնվող զորքը կակռազ շատ ավելի քիչ կորուսա ունեցել:
Իբր տեսեք տեսեք Սերժը 800հա տվեց մենք հող տվող չենք:
Երանի նրանց ովքեր այսօր չկան․․․
Մեր ամենօրյա մեծուփոքր հաղթանակներով երջանկացնենք մեր անմահացածների կենդանի հոգիները:
Համակարգիչիս վրայ կը փորձեմ աջ-ձախ/վեր-վար ձատկրտելով մի բան հասկնալ – արդեօք հայերս այս աստիճան ՛՛մազոշիստ՛՛ դարձած ենք որ չենք զգար որդեկորոյս երիտասարդ մայրերու տառապանքը և կը շարունակենք տակաւին մեր փողոցային վէճերն ու բախումները, ազգի հազարաւոր կայտար սերունդի մը ոչնչացումը որպէս թիւ յիշել ,հազար թէ երկու հազար թէ աւելի և կորսնցուցած տարածքներն ալ որպէս քառակուսի մեթր …որ ազատագրելու համար այնքան արիւն թափուած էր … Այս աստիճան քար-սրտութիւն ՞… Մեր Ազգը մահամերձ է ՞ միթէ – Պետական շէնքերուն մէջ նստողներուն ևփողոցի անհամոզիչ ցուցարարներուն մէջ չի գտնուիր ուժ մը որ սթափեցնէ մեզ վերջապէս -Պարտուած ենք այո- բայց չենք ոչնչացած …