Հայ որբերի օգնության ընկերության (SOAR) Բուենոս Այրեսի մասնաճյուղը նամակ է հղել Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեին՝ ներկայացնելով Բաքվում պահվող լիբանանահայ գերի Վիգեն Էուլջեքջյանի վիճակը և կոչ անելով քայլեր ձեռնարկել: Այս մասին տեղեկանում ենք SOAR-ի ֆեյսբուքյան գրառումից:
Նամակում նշված է, որ փետրվարի 21-ից ի վեր քաղաքացիական հայ բանտարկյալներին նույնպես զրկել են իրենց ընտանիքների հետ կապ հաստատելուց, և որ 2020 թվականից Ադրբեջանում պահվող հայ ռազմագերի Վիգեն Էյուլջեքջյանը բողոքի ակցիա է իրականացնում հացադուլի միջոցով, որը տևում է ավելի քան 15 օր:
Վիգեն Էուլջեքջյանի պահանջը չափազանց պարզ է՝ հեռախոսազանգ կնոջը՝ Լինդային։ Ընդամենը մեկ զանգ՝ մարդկային տարրական կապ, միայն սա է նա փնտրում:
Հայ որբերի օգնության ընկերությունը շեշտում է. ընտանեկան շփման իրավունքը արտոնություն չէ։ Այն բարոյական և իրավական պարտավորություն է և փրկարար օղակ:
Կարդացեք նաև
Նամակն ամբողջությամբ.
«Ադրբեջանում բանտարկյալների համար հասանելիության և հաղորդակցության իրավունքների հրատապ կոչ Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի պատվարժան ներկայացուցիչներին
Հայ որբերի օգնության ընկերության (SOAR) Բուենոս Այրեսի մասնաճյուղը, գրում է ձեզ հրատապությամբ, ցավով և անսասան հույսով։ 2020 թվականից Ադրբեջանում պահվող հայ ռազմագերի Վիգեն Էուլջեքջյանը լուռ, բայց խորապես ցավոտ բողոքի ակցիա է անցկացնում՝ հացադուլի միջոցով, որն արդեն տևում է ավելի քան 15 օր։ Նրա պահանջը սրտաճմլիկ պարզ է՝ հեռախոսազանգ իր կնոջը՝ Լինդային։ Մեկ զանգ՝ մարդկային տարրական կապ, այն ամենն է, ինչ նա փնտրում է։
Ժնևի կոնվենցիաներում նշված միջազգային մարդասիրական իրավունքը ռազմագերիներին երաշխավորում է իրենց ընտանիքների հետ պարբերաբար շփվելու իրավունքը։ Սակայն այս իրավունքը մերժվել է։ Ադրբեջանի իշխանությունները խոչընդոտել են Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի մուտքը այն հաստատություն, որտեղ պահվում են Վիգենը և մյուսները՝ կտրելով նրանց արտաքին աշխարհից, մարդասիրական հսկողությունից, և որ ամենացավալին է՝ իրենց սիրելիների ձայներից։
Ցավոք, այս խախտումը տարածվում է ոչ միայն Վիգենի վրա։ Փետրվարի 21-ից ի վեր քաղաքացիական այլ հայ բանտարկյալներին նույնպես զրկել են իրենց ընտանիքների հետ կապ հաստատելուց:
Ծնողներին, երեխաներին, ամուսիններին, քույրերին ու եղբայրներին թողել են կաթվածահար անորոշության մեջ: Նրանք չգիտեն, թե արդյոք իրենց սիրելիներն անվտա՞նգ են, խնամվո՞ւմ են, նույնիսկ՝ ո՞ղջ են:
Այս լռության մտավոր և հուզական հետևանքները չեն կարող գերագնահատվել։ Հաղորդակցությունից բացի, բանտարկյալներն իրավունք ունեն, յուրաքանչյուր վեց ամիսը՝ մեկ, ստանալ անհրաժեշտ պարագաներ՝ խնամքի փաթեթների միջոցով:
Կարմիր Խաչի մուտքի սահմանափակման հետևանքով ընտանիքները մնում են տառապանքի մեջ՝ ստիպված լինելով ուղարկել օգնություն՝ առանց որևէ երաշխիքի, թե այն կհասնի իր նպատակակետին. նրանց սիրո ժեստերը վերածվել են անզորության խորհրդանիշների։
Մենք հարգալից և անհապաղ կոչ ենք անում Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեին՝ օգտագործել իր տրամադրության տակ եղած բոլոր դիվանագիտական և մարդասիրական միջոցները՝ Ադրբեջանում բանտարկյալների հետ կապը վերականգնելու համար: Այս անձինք ոչ միայն իրավունք ունեն վերահսկողության և հաղորդակցության՝ միջազգային իրավունքի համաձայն, այլև մարդիկ են, որոնց արժանապատվությունը պետք է պաշտպանվի։ Որպես կազմակերպություն, որը նվիրված է խոցելի հայ բնակչության պաշտպանությանը, մենք համերաշխություն ենք հայտնում այս բանտարկյալներին և նրանց ընտանիքներին:
Վստահում ենք Կարմիր խաչի՝ մարդասիրական սկզբունքները պահպանելու մշտական առաքելությանը և կոչ ենք անում անհապաղ միջամտել՝ կապը և օգնության անհապաղ մատակարարումը վերականգնելու համար։
Ընտանեկան շփման իրավունքը արտոնություն չէ։ Այն բարոյական և իրավական պարտավորություն է, և նման պահերին այն փրկարար օղակ է»։
Letter to ICRC from Buenos Aires chapter of the Society for Orphaned Armenian Relief (SOAR)
— Luciana Minassian 🇦🇲🇺🇦 (@MinassianOk) May 8, 2025
Vicken Euljeckjian, an Armenian prisoner of war held in Azerbaijan since 2020, has been waging a silent but deeply painful protest through a hunger strike that has lasted over 15 days. pic.twitter.com/H9bBmSxSD9
