Անցած շաբաթ վերջապես ձեւավորվեց իշխանության կուսակցությունը՝ համալրվելով Կարեն Դեմիրճյանով եւ իր մի քանի կողմնակիցներով։ Ցավոք, այդ պատմական իրադարձությունը ոչ մի կերպ չմեկնաբանեց ակադեմիկոս Ռաֆայել Ղազարյանը, որը չբացատրեց հայ ժողովրդին. արդյոք Դեմիրճյանի ուսերին նստա՞ծ են Լեւոնն ու Վանոն, ինչպես նա պնդում էր նախորդ ընտրարշավի ժամանակ, թե՞ արդեն իջել են։ Բացառված չէ, որ քարոզիչ ակադեմիկոսը, իշխանության կուսակցության մրցակիցներին վարկաբեկելու համար, այս ընտրարշավի ժամանակ հայտարարի, որ հիշյալ անձինք այժմ նստած են ՀՅԴ-ի, ԱԺՄ-ի կամ Կոմկուսի ուսերին։
Գառնիկ Անանյանը
Պրոֆեսորը հումանիտար բնագավառում խոշոր գիտական գյուտ արեց՝ այն թերթերը, որտեղ բացասական արձագանքներ կան Սիլվա Կապուտիկյանի քաղաքական ելույթների վերաբերյալ, դեղին մամուլ են։ Հաճելի է, իհարկե, երբ ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դեկանը նման խոր պատկերացում ունի այն մասին, թե որն է Արեւմուտքում կոչվում դեղին մամուլ։ Ցավոք, պրոֆեսորն ավելի մանրամասն ցուցումներ չտվեց, թե ում է պետք փառաբանել, իսկ ում փնովել՝ դեղին մամուլ չլինելու համար։
Կարդացեք նաև
Բիլ Քլինթոնը
ԱՄՆ նախագահը ոչ մի ձեւով չարձագանքեց Կոսովոյի ալբանացիների առաջնորդ Իբրահիմ Ռուգովայի կոչին՝ վերջ տալ պատերազմին։ Քլինթոնի չարագուշակ լռությունը նշանակում է մոտավորապես հետեւյալը. «Դու սուս արա։ Դու քո օգուտը չես հասկանում։ Ես այնպես կպաշտպանեմ քո ժողովրդին, որ քո երկրամասում քարը քարին չի մնա, ժողովուրդն էլ կքոչի հարեւան երկրներ»։ Ամենասարսափելին աշխարհում ոչ թե վատություն անելն է, այլ երբ քո կամքի հետ հաշվի չնստելով, քեզ սկսում են լավություն անել։
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
