Հակոբ Ղազանչյանի «Էլիզան»
![\"\"](\"https://www.aravot.am/2011/aravot_arm/February/8/p16.jpg\")
Օրերս Երեւանի քաղաքապետարանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում պրեմիերա էր: Թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Հակոբ Ղազանչյանը, ըստ Բեռնարդ Շոուի «Պիգմալիոն» պիեսի, բեմադրել էր «Էլիզա» ներկայացումը: Դերերում՝ Մարիամ Ղազանչյան (Էլիզա), Իշխան Ղարիբյան (Հիգինս), Արտաշես Շահվերդյան (Փիքերինգ), Անահիտ Բաբելյան (միսիս Փիրս), Արա Մաթեւոսյան (Դուլիթլ) եւ Թամարա Առաքելյան (Ծաղկավաճառ): Պարերը բեմադրել էր Նաիրա Հովհաննիսյանը:
Հիշեցնենք, որ այս պիեսը Բ. Շոուն գրել է 1913-ին՝ հատուկ անգլիացի դերասանուհի Պատրիկ Քեմբելի համար, հետագայում դրա հիման վրա բեմադրվել է հանրահայտ բրոդվեյյան մյուզիքլը, ապա նկարահանվել «Իմ չքնաղ լեդի» ֆիլմը:
Լավ էր, որ ներկայացման մեջ ներգրավված էին երիտասարդներ, լավ էր, որ բեմադրությունը մյուզիքլային տարրեր ուներ, վատ էր, որ որոշ երկխոսություններ ու կտորներ չափից ավելի երկար էին: Գեղեցիկ էր ներկայացման ավարտը, հայերեն թարգմանությունը, ճաշակով էր երաժշտական ձեւավորումը: Բավականին լավ էր խաղում շնորհալի դերասանուհի Մարիամ Ղազանչյանը: Իշխան Ղարիբյանի Հիգինսը եւս հետաքրքիր էր, չնայած կարող էր ավելի հաջող լինել, եթե դերասանը փոքր-ինչ ավելի «բացվեր»: Տարօրինակ էր միսիս Փիրսի պարանոցից կախված հսկայական աչքի ուլունքը՝ ինձ չի թվում, թե անգլիացիները Շոուի ժամանակներում նման զարդեր են կրել: Ընդհանուր առմամբ, Ղազանչյանի ներկայացումը, իբրեւ ամբողջություն, հաջող էր, թեթեւ էր եւ թարմ շունչ ուներ: Ամեն դեպքում, Բ. Շոուի հանրահայտ գործը արժե բեմադրել մեր օրերում, շեշտելու համար, որ մարդուն չպետք է վերաբերվել՝ ըստ նրա սոցիալական կարգավիճակի եւ հագուկապի:
Ներկայացման հերոսուհին՝ ծաղկավաճառ Էլիզան, իր ճակատագրով ապացուցում է, որ աղբատար բանվորի ծաղկավաճառ դուստրն էլ ի վիճակի է լինել նույնքան չքնաղ ու նրբագեղ, բարեկիրթ եւ գեղեցիկ խոսելու ունակ, որքան դքսուհիները, դրա համար կարեւորն այն է, որ նրանց իբրեւ մարդու վերաբերվեն:
Պրոֆեսոր Հենրի Հիգինսը, որ մարդկային հոգեբանության գիտակ է, լոնդոնյան փողոցներից մեկում գնդապետ Փիքերինգին ասում է, որ մարդու խոսքից կարող է գուշակել նրա ծննդավայրը եւ կարգավիճակը՝ անգամ 6 մղոն հեռավորությունից: Պատահական չէ, որ Շոուն հայտարարում է, թե մարդը՝ դա նախ եւ առաջ նրա լեզուն է եւ մտածողությունը:
