Հարգելի կոլեգաներ,
Տիկնայք եւ պարոնայք,
Սեպտեմբերի 18-ին Շոտլանդիայի ժողովուրդը քվեարկեց սեփական երկրի ապագայի համար. այն բացառապես շոտլանդական ժողովրդի որոշումն էր՝ վճռել սեփական ճակատագիրը՝ կամքի ազատ արտահայտմամբ:
Ժողովրդի կամքի անվերապահ իրագործումը դարձավ պետության գործունեության ամբողջական պայման: Դա այն ժողովուրդն է, որը կրողն է ինքնիշխանության և ուժի միակ աղբյուրի: Սա դեմոկրատիայի հիմնական սկզբունքն է, և ազատ, առաջադեմ, մրցունակ ու բարգավաճ երկրի հաստատումը:
Կարդացեք նաև
Շոտլանդիայի հանրաքվեն ինքնին կարևոր ֆենոմեն է: Ժողովրդի ապագան վճռվեց կամքի ազատ արտահայտմամբ: Դեմոկրատիայի օրրան հանդիսանալով՝Բրիտանիան՝ Եվրոպական միության անդամը, ևս մեկ անգամ բոլոր ազգերի համար դարձավ օրինակ, թե ինչպես պետք է գործի ժողովրդավարական երկիրը: Շոտլանդական հանրաքվեն մեծ կարևորություն ունի համաշխարհային ողջ հանրության համար, և հավատում եմ, արդեն օրինակ է քաղաքակիրթ աշխարհի համար :
Հարգելի կոլեգաներ, 90-ականների սկզբին Լեռնային Ղարաբաղը նույնպես փորձ արեց խաղաղ ճանապարհով՝ ժողովրդավարական հանրաքվեի միջոցով իր ճակատագիրը վճռելու: Այն անցկացվեց միջազգային դիտորդների ներկայությամբ, համապատասխանելով միջազգային իրավունքի հիմնական սկզբունքներին և համաձայն ընթացիկ օրենսդրության: Սակայն այս փորձն Ադրբեջանի կողմից արձագանքվեց ամենադաժան կերպով: Այս երկրի իշխանությունները ջարդեր իրականացրեցին ուղղված հայ բնակչության դեմ, զանգվածային տեղահանում, էթնիկ բնաջնջում, որոնք ուղեկցվում էին լայնամասշտաբ ագրեսիայով եւ ի վերջո՝ պատերազմով Լեռնային Ղարաբաղի դեմ:
Ներկայումս Ադրբեջանի իշխանությունները վարում են թշնամանքի եւ քսենոֆոբիայի քաղաքականություն: Ադրբեջանի երիտասարդ սերունդն աճում է ողջ հայության նկատմամբ ատելության եւ անհանդուրժողականության մթնոլորտում: Որևէ քայլ չի իրականացվել՝ պատրաստելու հասարակությանը կոնֆլիկտի խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ: Երկու երկրների հասարակությունների միջև կոնտակտ հաստատելու, վստահություն կերտելու ցանկացած փորձ ադրբեջանական հասարակության մեջ հանդիպում է Ադրբեջանի իշխանությունների խիստ դիմադրությանը և դաժանորեն ճնշվում է:
Տիկնայք եւ պարոնայք, բացահայտ է դառնում, որ հանրաքվեները աստիճանաբար դառնում են ամենաօրինական գործիքներից մեկը՝ էթնիկ կոնֆլիկտները լուծելու համար: Պատահական չէ, որ 20 տարի անցԼեռնայինՂարաբաղի կոնֆլիկտի լուծման կարևոր սկզբունքներից մեկը, որն առաջարկվում էր ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից, ինքնորոշման իրավունքն էր՝ օրինականորեն պարտադրվող հանրային կամարտահայտությունը՝ հանրաքվեի միջոցով:
Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի կամքի միջազգային ճանաչումը կապահովի խաղաղ գործընթացի անշրջելիությունը և կօգնի կենտրոնացնել ջանքերը՝զարգացնելու հասարակությունների խաղաղ գոյակցության համար անհրաժեշտ մեխանիզմներ և պայմաններ:
Շնորհակալություն:
