«Այն, ինչ տեղի է ունենում Երեւանում, 2016-ից սկսված գործընթացի շարունակությունն է: Ըստ ժամանակացույցի՝ 2016 թվականին առաջինը համընդհանուր ներառման անցել է Սյունիքի մարզը, ապա Լոռին եւ Տավուշը 2017-ին, իսկ 2018-ին նախատեսված էր Արմավիրը եւ Երեւանը: Գործընթացն իրականացնելիս պարզ են դարձել որոշակի խնդիրներ, իրականացումը բավականին բարդ է մասնավորապես Երեւանի նման քաղաքում, որտեղ շատ են հատուկ դպրոցները: Ժամանակի ընթացքում տեղի ունեցան որոշակի փոփոխություններ եւ վերջնական վերակազմավորումը նախատեսվում է 2019 թ»,- «Հենարան» մամուլի ակումբում նշեց Լսողության խանգարումներ ունեցող երեխաների հատուկ կրթահամալիրի տնօրենի պաշտոնակատար Լուսինե Բաբայանը` խոսելով հատուկ դպրոցները փակվելու եւ ռեսուրս-կենտրոններ բացվելու առաջարկի մասին:
Նրա ձեւակերպմամբ, որոշ հատուկ դպրոցներով կվերակազմավորվեն կենտրոններ,. սակայն 4 հատուկ դպրոցներ, այնուամենայնիվ կմնան: Տիկին Բաբայանի կարծիքով, խնդիրն այն է` արդյոք բոլո՞ր երեխաների համար կգտնվի գրագետ լուծում և արդյոք բոլոր ուսուցիչներն են ունակ կրթության առանձնահատուկ պայմանների կարիք ունեցող երեխաներին ընդունել։ Նա վստահ է, որ այդ գործընթացի` պարբերաբար գնահատման, արդյունքները վերլուծելու կարիք կա:
«Ցանկացած նոր գործընթաց միշտ ունի դրական կողմեր եւ ռիսկեր: Կարծում եմ գործընթացի դանդաղեցումը պայմանավորված էր հենց ռիսկերի նվազեցման միտումով… Խնդրի հետազոտությամբ զբաղված է ոչ միայն ԿԳ նախարարությունը, այլ սոցիալական հարցերի նախարարությունը»,- նշեց Բաբայանը: Ըստ նրա`շատ հաճախ գիշերօթիկները երեխաների համար կրթական կարևոր օղակ են հանդիսանում, բայց ամենակարևորը երեխայի` ընտանիքից հեռու չլինելն է ու իր համայնքում համապատասխան կրթության կազմակերպումը:
Լուսինե Բաբայանը փաստեց, որ քիչ չեն դեպքերը, երբ երեխան սոցիալական պայմաններից ելնելով է հայտնվում հատուկ դպրոցում, հետեւաբար կոպտորեն խախտվում է նրա` կրթություն ստանալու իրավունքը. «Մինչդեռ լավագույն լուծումը երեխայի եւ ընտանիքի համար այն է, երբ երեխան ընտանիքից հեռու չէ»
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
